*พัก*

น. ส่วนของเนื้อไม้ซึ่งมีสีดำ ๆ เกิดในต้นสลัดไดป่า ( Euphorbia antiquorum L.) และต้นตาตุ่มทะเล ( Excoecaria agallocha L.) ในวงศ์ Euphorbiaceae กลิ่นหอมอ่อน รสขม ใช้ทำยาได้.

(กะลำ-) น. ผักบุ้ง เช่น ประเทศที่ตํ่านํ้าลึกล้วนเหล่ากลัมพัก พ่านทอดยอดยาวสล้างสลอน (ม. ร. ๔ มหาพน).

ว. “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.

ว. จตุรพักตร์, “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.

ว. เบื้องหน้า, ต่อหน้า.

น. ผ้าเช็ดหน้า.

น. ที่ราบใต้น้ำริมฝั่ง มีลักษณะลดต่ำลงเป็นขั้น เกิดจากแผ่นดินสูงขึ้นหรือต่ำลง หรือเกิดจากถูกคลื่นเซาะ

ตะกอนที่ทับถมในทะเลเป็นรูปขั้นบันได, ผาชันในทะเลที่ถูกคลื่นกัดเซาะขยายตัวออกไปจนเป็นลาน ซึ่งเรียกว่า ลานตะพักคลื่นเซาะ

โขดหินหรือไหล่เขาที่เป็นขั้น ๆ พอพักได้, ใช้ว่า กระพัก ก็มี เช่น บ้างก็เป็นกระพักกระเพิงกระพังพุ (ม. ร่ายยาว กุมาร).

น. การทุ่มเททำงานอย่างอุตสาหะจนบรรลุผลสำเร็จด้วยตนเอง เช่น บ้านหลังนี้สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขาแท้ ๆ.

น. บ้านที่ทางราชการหรือองค์การต่าง ๆ สร้างขึ้นให้เป็นที่อยู่ชั่วคราวของเจ้าหน้าที่.

ว. เป็นระยะ ๆ เช่น ทำงานเป็นพัก ๆ หยุดเป็นพัก ๆ.

ก. เอาใจออกหาก, ไม่ซื่อตรง.

น. ยอดเครื่องสูงหรือยอดสิ่งก่อสร้างที่เป็นหน้าพรหม ๔ ด้าน.

ก. หยุดชั่วคราว เช่น พักร้อน พักเครื่อง, อยู่ชั่วคราว, อาศัยชั่วคราว, เช่น บ้านพัก

รอรั้ง มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่พักต้องว่า.

น. คราว เช่น เมื่อพักที่น้ำท่วม การจราจรติดขัดมาก, ช่วงระยะเวลา เช่น เดินไปพักหนึ่ง หยุดเป็นพัก ๆ.

ก. หยุดทำงานชั่วคราวให้คลายเหนื่อย.

ก. พักผ่อนไปหาความสนุกสนานเพลิดเพลิน.

ก. อาศัยอยู่ชั่วคราว.

ก. พักผ่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเป็นปรกติ เมื่อหายเจ็บป่วย.

ก. หยุดพักผ่อน.

ก. พักค้างคืน (มักไปกันเป็นหมู่คณะ) เช่น ลูกเสือไปพักแรม.

ก. หยุดทำงานที่ทำจำเจหรือหมกมุ่นอยู่ไปทำอย่างอื่นชั่วคราวเพื่อผ่อนคลายสมอง.

ก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.

น. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.

(พักตฺระ-, พัก) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์.

(พักตฺรา) น. หน้า.

(-กฺริด) น. โฉมหน้า เช่น พักตรากฤติอันบริสุท- ธิพบูและโสภา (สมุทรโฆษ).

ดู พักตร-, พักตร์.

ดู พักตร-, พักตร์.

น. ผู้พูด, ผู้กล่าว.

น. ผักแพว. [ ดู แพว (๑) ].

(พัก) ก. ย้อน, ถอยหลัง, เช่น ดาวนพเคราะห์เดินย้อนราศีเรียกว่า พักร (รามเกียรติ์ ร. ๒).

ก. กังวล, อักอ่วน, รวนเร, นึกกลับไปกลับมา.

ว. อาการที่รู้สึกปั่นป่วนในท้อง, อาการที่รู้สึกกระอักกระอ่วนลังเลใจ.

น. สถานีตำรวจ.

น. สถานที่พักสัตว์หรือกักสัตว์ก่อนทำการฆ่า.

น. ผ้าห่มเฉียงพาดทับบ่าซ้าย ราชาศัพท์ใช้ว่า ผ้าทรงสะพัก.

ก. ห่มผ้า, ห่มคลุม, เช่น สะพักพระถันปทุเมศ (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).

น. ที่พักอาศัยสำหรับนักเรียนนักศึกษาเป็นต้น.

(กัน-) ก. กระหาย, อยากเป็นกำลัง, หิวโหย, เช่น กามกรรหายยั่วข้าง (ลอ), ให้หยุดพลพักร้อน กรรหายผ่อนเอาทับ (นิ. พลเสพย์).

น. เพิง เช่น บ้างก็เป็นกระพักกระเพิงกระพังพุ (ม. ร่ายยาว กุมาร).

(-เหฺลียด) ก. ชัง, รังเกียจมาก, เช่น ไยเยาวเคียดและกระเลียด ฤเหลือบพระพักตร์ผิน (สรรพสิทธิ์).

ว. ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, อักอ่วน ก็ว่า.

น. ผีชนิดหนึ่ง เชื่อกันว่ามีตีนเดียว ไม่มีสะบ้าหัวเข่า จึงต้องเดินเขย่งเกงกอย ชอบออกมาดูดเลือดที่หัวแม่เท้าของคนที่นอนหลับพักแรมในป่า.

น. ผู้ที่ไปหลงติดอยู่ ณ บ้านใดบ้านหนึ่งแล้วไม่ยอมกลับบ้านของตน, ผู้เร่ร่อนไปไม่มีที่พักพิงเป็นหลักแหล่ง.

ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า ชะจิตใจไฉนนางระคางเขิน ปะพบพักตร์จะทักทายชม้ายเมิน ละเลิงเหลือจะเชื้อเชิญเผอิญอาย.