*ราว*

(กฺราว) ว. เสียงดังอย่างเสียงของแข็งเป็นต้นจำนวนมาก ๆ ร่วงลงกระทบพื้นหรือหลังคาพร้อม ๆ กัน หรือเสียงที่คนจำนวนมากตบมือพร้อม ๆ กัน.

(กฺราว) น. คำนำหน้าชื่อเพลงไทยกลุ่มหนึ่ง เช่น เพลงกราว เพลงกราวรำ

วิธีดำเนินไม้กลองที่มีทำนองฮึกเหิม คึกคัก เช่น เพลงกราวนอก เพลงกราวใน.

ดู ม่านลาย.

(กฺราว-) ว. ตลอดหมด, ไม่เว้น, เช่น จับกราวรูด.

ว. เสียงโห่, เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, เช่น บ้างโบกธงธุชพรายพราวโลดเต้นกริวกราว.

ว. เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, โดยปริยายหมายความว่า ที่รู้และพูดกันทั่วไป เช่น เป็นข่าวเกรียวกราว.

ก. ไม่มีไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง.

น. คำบอกเล่าเรื่องทุกข์สุข.

(คฺราว) น. ครั้ง, หน, เช่น คราวหน้า คราวหลัง, รุ่น เช่น เด็ก ๒ คนนี้อายุคราวเดียวกัน, ใช้เป็นลักษณนาม เช่น สินค้าชนิดนี้ส่งเข้ามา ๓ คราว.

(คฺราว) ว. เรียกแมวตัวผู้ที่แก่ รูปร่างใหญ่ หน้าตาดุน่ากลัว และมีหนวดยาว ว่า แมวคราว.

น. หมู่คนหรือยานพาหนะเป็นต้นซึ่งเดินทางไกลร่วมกันเป็นขบวนยาว.

(คะราวาด) น. คนผู้อยู่ครองเรือน, คนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่บรรพชิตหรือนักบวช.

(จะ-) น. ตะพาบนํ้า เช่น จริวจราวจรัลชลจรมกรกรรกฏกูรม์ (สมุทรโฆษ).

(จะ-) น. ดอกไม้ เช่น แคแจรเจรอญจราว (ม. คำหลวง จุลพน). (ดู จาว ๔).

ว. ชั่วระยะเวลาไม่นาน, ไม่ประจำ, ไม่ตลอดไป.

ก. โทรมศัสตราวุธ, ระดมฟันแทงพุ่งศัสตราวุธเข้าไป.

น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.

ว. ปล่อยให้เป็นไปเอง, สุดแต่จะเป็นไป.

ก. ทำร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาทรัพย์สินไป.

น. ชื่อโคลงโบราณ, คู่กับ มหาตุรงคราวี.

ก. ถึงกำหนดจะเป็น เช่น ถึงคราวมีบุญ ถึงคราวตกอับ, ถ้าใช้ตามลำพัง มักหมายไปในทางไม่ดี เช่น เขาถึงคราวแล้ว.

ก. ระดมฟันแทงพุ่งศัสตราวุธเข้าไป.

น. ธงที่ผูกต่อกันเป็นราวหรือผูกติดกับราวเพื่อใช้ประดับสถานที่ให้งดงามเป็นต้น.

ว. เรียกวิธีการแสดงโขนอย่างหนึ่งซึ่งผู้แสดงแสดงบทของตนบนราวที่ทำด้วยไม้ไผ่ ซึ่งพาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียง ว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.

น. เบ็ดที่ผูกไว้กับเชือกหรือแท่งไม้ยาวประมาณ ๑ ศอก แล้วนำไปผูกห้อยไว้กับเชือกราว โดยเว้นระยะห่างกันเป็นตอน ๆ เพื่อนำไปหย่อนลงในแม่น้ำลำคลอง.

ก. ปล่อยผู้ต้องหาหรือจำเลยจากการควบคุมหรือขังชั่วระยะเวลาหนึ่งในระหว่างการสอบสวนหรือระหว่างการพิจารณาของศาล โดยไม่มีประกัน มีประกัน หรือมีประกันและหลักประกัน.

(-พฺราว) ว. มีแสงประกายแวววาวระยิบระยับ เช่น แสงพร่างพราว.

(พฺราว) ว. พราย, แวววาว, เช่น แต่งเครื่องเพชรพราว

โดยปริยายหมายความว่า มากมาย เช่น มีเล่ห์เหลี่ยมพราวไปหมด.

ว. อาการที่ทำให้เห็นพร่าไปหมด.

(-แพฺรว) ว. เลื่อม, แวววาว, วับ ๆ วาบ ๆ, พราย ๆ, พราว, เช่น แสงเพชรมีประกายพราวแพรว, แพรวพราว แพรวพราย หรือ พรายแพรว ก็ว่า.

ว. เลื่อม, แวววาว, วับ ๆ วาบ ๆ, พราย ๆ, พราว, เช่น แสงเพชรมีประกายแพรวพราย, พรายแพรว หรือ พราวแพรว ก็ว่า.

(-คฺราว) น. แมวตัวผู้ที่แก่ รูปร่างใหญ่ หน้าตาดุน่ากลัว และมีหนวดยาว.

ว. ถือเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้, ถือเป็นสาระไม่ได้.

ว. ไม่มีสาระ เช่น เรื่องไม่เป็นเรื่อง.

ก. ไม่ยอมผ่อนปรน เช่น เถียงไม่ลดราวาศอก.

น. ราว.

น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า

เครื่องยึดเหนี่ยวสำหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ และเชือกหรือลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับพาดหรือตากผ้า ว่า ราว ราวผ้า หรือราวตากผ้า, ถ้าใช้ขึงสิ่งอื่น ๆ เช่น ขึงมุ้ง เรียกว่า ราวมุ้ง ขึงม่าน เรียกว่า ราวม่าน, ไม้หรือโลหะเป็นต้นสำหรับพาดปักวางสิ่งต่าง ๆ เช่น ราวพระแสง ราวเทียน.

(ราวกะวะ) ว. ราวกะว่า, ราวกับว่า, เช่น นกกระจอกทำรังราวกวะไม้ (จารึกวัดโพธิ์).

ว. เช่นกับ, พอกับ, เช่น สวยราวกับนางฟ้า.

น. การส่งข่าวด้วยวิธีรับช่วงกันต่อไป.

น. เนื้อความที่ต่อเนื่อง เช่น เรื่องนี้ยังต้องไปสืบสาวราวความให้ละเอียด.

น. เครื่องประกอบการบูชา ลักษณะเป็นคานโลหะแบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานติดบัวจงกลหรือลูกถ้วยรายเป็นระยะห่างกันพองามสำหรับปักเทียน.

น. บริเวณนม เช่น เขาถูกยิงเหนือราวนม.

น. แนวป่า, ชายป่า, ขอบป่า.

น. เครื่องสอดเก็บอาวุธอย่างหอก ลักษณะเป็นคานไม้แบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานเจาะรูกลม ๆ รายเป็นระยะห่างกันพอควรสำหรับสอดด้ามหอก ง้าว ทวน ให้ตั้งเรียงเป็นแถว.