*กรอ*

(-กฺรอม) ก. ระทมใจจนเหี่ยวแห้ง, ตรมตรอม ก็ว่า.

ก. ม้วนด้ายเข้าหลอดด้วยไนหรือเครื่องจักร

ควง เช่น กรเกาะขอกรอธาร เงือดง้าง (ลิลิตพยุหยาตรา).

ก. แสดงกิริยาเลียบเคียงกันในเชิงชู้สาว มักเป็นอาการที่ผู้ชายหนุ่ม ๆ แต่งตัวแล้วชวนเพื่อนกันเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง เช่น นักเลงหนุ่มหนุ่มนั้น เที่ยวกรอ (พิธีทวาทศมาส), บางทีก็ใช้ว่า กรอผู้หญิง.

ว. อาการที่ติดพันกันในเชิงชู้สาว เช่น หนุ่มคนนี้มีผู้หญิงติดกรอทีเดียว.

ก. ทำท่าเจ้าชู้ เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน (มณีพิชัย).

ก. แต่งให้เรียบ เช่น กรอฟัน กรอไม้.

ว. ยากจน, เข็ญใจ, ฝืดเคือง, ในคำว่า เบียดกรอ.

ก. บรรเลงดนตรีประเภทเครื่องตีดำเนินทำนอง ที่ทำให้เกิดเสียงต่อเนื่องกันเป็นเสียงยาวสม่ำเสมอ โดยใช้ ๒ มือตีสลับกันถี่ ๆ ด้วยน้ำหนักมือที่เท่ากัน.

(กฺรอก) ก. เทลงในช่องแคบ เช่น กรอกหม้อ กรอกขวด, หรือใช้โดยปริยายก็ได้ เช่น พูดกรอกหู

ลงข้อความหรือจำนวนเลข เช่น กรอกบัญชี.

(กฺรอก) ว. แห้งจนคลอน, ใช้แก่หมากและฝักมะขาม ว่า หมากกรอก มะขามกรอก.

(กฺรอก-) น. ชื่อนกยางขนาดเล็ก ในวงศ์ Ardeidae นอกฤดูผสมพันธุ์เพศผู้และเพศเมียสีลำตัวคล้ายกัน แต่ในฤดูผสมพันธุ์สีต่างกัน ในประเทศไทยมี ๓ ชนิด คือ ยางกรอกพันธุ์จีน [ Ardeola bacchus (Bonaparte) ] หัวสีนํ้าตาลแดง หลังสีเทาดำ อกสีแดง ยางกรอกพันธุ์ชวา [ A. speciosa (Horsfield) ] หัวและคอสีเหลือง หลังสีเทาดำ อกสีเหลือง และยางกรอกพันธุ์อินเดีย [ A. grayii (Sykes) ] หัวและคอสีเหลือง หลังสีแดงเข้ม อกสีน้ำตาลเหลือง กินปลาและสัตว์น้ำ.

(กฺรอกแกฺรก) ว. เสียงอย่างเสียงใบไม้แห้งกระทบกัน.

(กฺรอกแกฺรก) น. การเล่นพนันชนิดหนึ่ง.

(กฺรอง) ก. ร้อย เช่น กรองมาลัย = ร้อยดอกไม้

ถัก, ทอ, เช่น กรองแฝก กรองคา.

น. ผ้าโปร่งอันทอหรือถักด้วยเส้นลวดทองหรือไหมทอง.

(กฺรอง) ก. เอาของละเอียดออกจากของหยาบ เช่น กรองทราย, เอาฝุ่นละอองหรือของสกปรกออก เช่น กรองน้ำมัน กรองอากาศ, ใช้เครื่องกรองมีผ้าเป็นต้น คัดเอาผงหรือกากออกจากนํ้าหรือสิ่งที่เป็นน้ำ เช่น กรองน้ำ กรองกะทิ.

(กฺรอง) น. กำไล, โดยมากใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ เช่น กรองเชิง = กำไลเท้า กรองได = กำไลมือ กรองศอ = เครื่องประดับคอ, นวมคอ, เช่น กรองศอซ้อนสลับทับอังศา (อิเหนา). [ ข. กง (กอง) ว่า กำไล, วงกลม ].

(กฺรอง) น. กระชอน. (ดู กระชอน ๑).

(กฺรองกฺรอย) ว. ไม่ชุ่มชื่น, ไม่สมบูรณ์

ซอมซ่อ (มักใช้แก่การแต่งกาย)

ตกอับ, แร้นแค้น, เช่น ผัวเมียสองคนจนกรองกรอย (สังข์ทอง), ตองตอย ก็ว่า.

(กะหฺรอด) ดู ปรอด.

(กฺรอด) ว. เซียวลง เช่น ผอมกรอด

เสียงดังอย่างเสียงกัดฟัน.

(กฺรอด) ก. บรรเลงดนตรีประเภทเครื่องตีดำเนินทำนอง โดยวิธีบังคับหรือห้ามเสียงในช่วงท้ายให้สั้นลง มักใช้ในการตีระนาด ฆ้องวง และกรับเสภา.

(กฺรอบ) น. สิ่งที่ประกอบตามริมวัตถุมีรูปภาพเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า ขอบเขตกำหนด เช่น ทำงานอยู่ในกรอบ.

น. กรอบประตูหรือหน้าต่างโบสถ์ วิหาร หรือเรือนไทย เป็นต้น, เช็ดหน้า.

น. เครื่องประดับขอบหน้าผากเป็นรูปกระจังเป็นต้น.

(กฺรอบ) ว. แตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้ง่าย, เปราะ

แทบดำรงตนไปไม่รอด เช่น จนกรอบ.

ว. มีเสียงดังอย่างเสียงเหยียบถูกของแห้งหรือกรอบ, เกรียบกรอบ ก็ว่า.

ว. เต็มที เช่น แห้งกรอบแกรบ จนกรอบแกรบ

มีเสียงดังอย่างเสียงเหยียบถูกของแห้งหรือกรอบ.

น. ชื่อขนมทำด้วยแป้งหมี่นวดกับน้ำมัน ตัดเป็นแผ่นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ริมเป็นจัก ๆ ทอดให้กรอบ เคล้ากับน้ำตาลเคี่ยว ใส่เกลือ และรากผักชี กระเทียมพริกไทยโขลก มีรสหวานเค็ม.

(กฺรอม) ว. ปกหรือคลุมยาวลงมาเกินควร เช่น นุ่งผ้าซิ่นกรอมส้น.

(กฺรอม) ว. ระทม, เจ็บชํ้าอยู่ภายในเรื่อยไป, เช่น กรอมใจ.

(-เกฺริก) ว. กระเกริก, เสียงดังอึกทึก, เช่น กระเกรอกทงงท้องธรณี (สมุทรโฆษ).

ก. คัดเลือกเอาแต่สิ่งที่เห็นว่าดีที่สุด, พิจารณาอย่างถี่ถ้วนรอบคอบ.

(เกฺรอะ) ก. แยกเอาแต่ส่วนที่เป็นนํ้าใสหรือส่วนละเอียดที่นอนก้นอยู่ด้วยเครื่องกรองมีผ้าหนาหรือกระดาษฟางเป็นต้น เช่น เกรอะนํ้าปลา เกรอะแป้ง.

(เกฺรอะ) ว. เป็นตะกอนทับถมอย่างของที่นอนก้นซับซ้อนอยู่ เช่น ตะกอนเกรอะ, เขรอะ หรือ เขลอะ ก็ว่า.

(เกฺรอะกฺรัง) ว. หมักหมมแห้งติดอยู่.

(เกฺรียบกฺรอบ) ว. มีเสียงดังอย่างเสียงเหยียบถูกของแห้งหรือกรอบ, กรอบเกรียบ ก็ว่า.

น. ขนมประเภทที่ทำด้วยแป้ง น้ำตาล เกลือ เป็นต้น อบหรือทอดกรอบ มีคุณค่าทางโภชนาการน้อย.

น. ข่าวที่ได้ตรวจสอบหลักฐานแล้วว่าเป็นข่าวที่เชื่อถือได้.

น. ข้าวสุกมีหมูกรอบวางข้างบน กินกับน้ำจิ้มทำจากซีอิ๊วและพริกชี้ฟ้าหั่น.