*ประหลาด*

ก. แปลกจากที่เคย.

ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง เช่น อกเอ๋ยอกประหลาดจริงที่นิ่งเฉย โอ้เอ๋ยผิดคิดไม่เห็นจะเป็นเลย เสียดายเอ๋ยที่พี่เคยสงวนงาม (กลบท).

ว. ใช้เข้าคู่กับคำ พิลึก ว่า พิลึกกึกกือ หมายความว่า แปลกประหลาดมาก, ผิดปรกติมาก, ชอบกลมาก.

ประหลาด, แปลก, เช่น ข้าเห็นร่มชมพู ตรูรัตนพิสาล ตรงตระการกว่าชื่นแล (ม. คำหลวง ทศพร), เสียงแตรสังขแลพาทยเภริยนุดนตรี อึงเองบพักตี ตระการ (อนิรุทธ์)

ว. คำประกอบท้ายประโยคหมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก, เช่น ร้อนจะตาย, คำเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น เช่น อุ๊ยตาย ตายแล้ว.

(ตุ๊กกะ-) น. ของเล่นสำหรับเด็ก ทำเป็นรูปสัตว์หรือสัตว์ประหลาดต่าง ๆ ขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ใช้เข้าคู่กับคำ ตุ๊กตา เป็น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา.

ว. อะไรได้, หาใช่เช่นนั้นไม่, คำใช้แสดงความประหลาดใจ ไม่พอใจ ปฏิเสธ หรือแย้ง เป็นต้น เช่น ก พูดว่า หนังสือเล่มนี้ราคาถึง ๑๐ บาทไหม ข ตอบว่า ที่ไหนได้ ตั้ง ๕๐ บาท.

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือประหลาดใจเป็นต้น, อุบ๊ะ ก็ว่า.

(พิกะเลนซี) น. ร่างกายแปลกประหลาด.

ว. ผิดปรกติ เช่น ทำพิลึก ท่าทางพิลึก, แปลกประหลาด เช่น รูปร่างพิลึก.

ว. แปลกมาก, ประหลาดมาก, น่าขัน, ชอบกล.

(มะหัดสะจัน) ว. แปลกประหลาดมาก, น่าพิศวงมาก, ผิดปรกติวิสัยของธรรมชาติ.

ก. แปลก, ประหลาด

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจ.

ก. ยกคิ้วขึ้นแสดงความประหลาดใจเป็นต้น.

ว. ต่าง ๆ เช่น หลากสี, แปลก, ประหลาด, เช่น หลากใจ.

ว. แปลกใจ, ประหลาดใจ.

ว. คำที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจเป็นต้น.

(อัดสะจัน) ว. แปลก, ประหลาด.

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือประหลาดใจเป็นต้น, บ๊ะ ก็ว่า.

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจเป็นต้น.

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น.

อ. คำที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.