*โทรศัพท์*

น. ศูนย์กลางคู่สายโทรศัพท์ และเป็นที่ที่สายโทรศัพท์หมายเลขต่าง ๆ เชื่อมติดต่อกัน.

ก. เดินสายเพื่อติดตั้งโทรศัพท์

ติดต่อสื่อสารโดยการหมุนหรือกดเลขหมายบนแป้นเครื่องโทรศัพท์, ต่อสาย ก็ว่า.

น. ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสื่อสารให้ติดต่อพูดถึงกันได้ในระยะไกลโดยใช้สายตัวนำโยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอำนาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสำคัญ. (อ. telephone), คำว่าโทรศัพท์ที่อยู่หน้าหมายเลขโทรศัพท์มักเขียนย่อว่า โทร. ออกเสียงว่า [ โท ].

ก. พูดติดต่อกันทางโทรศัพท์.

ก. รับการติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์.

น. การเรียกติดต่อโทรศัพท์โดยใช้คลื่นวิทยุ.

น. คู่สายโทรศัพท์.

ตัวนำไฟฟ้าหลายเส้นที่นำมาประกอบกันเป็นสายใหญ่ ภายนอกอาจหุ้มด้วยฉนวนก็ได้ เช่น สายเคเบิลโทรศัพท์ สายเคเบิลไฟฟ้าแรงสูง.

ก. ติดสายไฟฟ้าหรือสายโทรเลขโทรศัพท์เป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงตระเวนไปแสดงตามที่ต่าง ๆ ที่ได้กำหนดไว้ เช่น วงดนตรีลูกทุ่งเดินสายทั่วภาคอีสาน.

ก. ติดต่อสื่อสารโดยการหมุนหรือกดเลขหมายบนแป้นเครื่องโทรศัพท์, ต่อโทรศัพท์ ก็ว่า.

(-โคฺร-) น. เครื่องที่ใช้สำหรับขยายเสียงให้ดังขึ้น, เครื่องที่ใช้สำหรับเปลี่ยนคลื่นเสียงให้เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เช่นในการส่งวิทยุ โทรศัพท์, มักเรียกกันสั้น ๆ ว่า ไมค์.

ขานตอบ เช่น กู่เรียกแล้วไม่มีคนรับ โทรศัพท์ไม่มีผู้รับ

ก. ติดตั้งสายไฟฟ้าสายโทรศัพท์เป็นต้น

น. การกระตุ้นเตือนผู้พกพาเครื่องรับวิทยุที่ใช้ติดตัวโดยทางคลื่นวิทยุ ซึ่งกระทำผ่านข่ายโทรศัพท์สาธารณะ การกระตุ้นเตือนอาจประกอบด้วยเสียงพูดหรือรหัสที่มองเห็นได้ ซึ่งส่งมาจากผู้กระตุ้นเตือนหรือจากข่ายโทรศัพท์สาธารณะ.

(สับทะ-, สับ) น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ

(สาทาระนะ) ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะ อย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ.

น. บริการสาธารณะที่จัดทำเพื่ออำนวยประโยชน์แก่ประชาชนในสิ่งอุปโภคที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เช่น การไฟฟ้า การประปา การเดินรถประจำทาง โทรศัพท์.

จ่ายเงิน, ชำระเงิน, เช่น เสียภาษี เสียค่าโทรศัพท์

น. เลขลำดับ เช่น หมายเลขโทรศัพท์, ลำดับที่ เช่น ผู้ประกวดหมายเลข ๑.