*ร่าเริง*

(-สวน) ก. ยินดี, ร่าเริง, เช่น นางนกกระสรวลสันต์ สมเสพ (นิ. นรินทร์).

การเล่นสนุก เช่น กรีฑาร่าเริงรื่น

(คฺรึกคฺรื้น) ว. สนุกสนาน, ร่าเริง, เช่น ใจครึกครื้น

(คฺรึ้ม) ก. กริ่ม, กระหยิ่ม, ร่าเริงในใจ, เช่น ครึ้มใจ.

ก. แสดงอาการร่าเริง, คึก, ลำพอง

ว. คะนอง, ลำพอง, ร่าเริง, ฮึก ก็ว่า.

น. ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์คล้ายอุปรากรแต่มีบทสนทนา เนื้อเรื่องมีความร่าเริงขบขัน และมักจบลงด้วยความสุข.

ว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริงเบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง.

(บอ-) ก. หัวเราะ, ร่าเริง, เยาะเย้ย.

ก. ร่าเริง, ยินดี.

ก. ยิ้มอย่างร่าเริงเบิกบาน.

ก. ยิ้มแย้ม ร่าเริง.

ก. ร่าเริงบันเทิงใจ, สนุกสนานเบิกบานเต็มที่, เช่น แมวไม่อยู่หนูระเริง อย่าระเริงจนเกินไป.

ก. ร่า, ร่าเริง, เช่น ชาวที่ร้าเปิดทวาร (นิทราชาคริต).

ว. ระเริง, ร่าเริง.

(-สะหฺนาน) ว. ร่าเริงบันเทิงใจ, เพลิดเพลินเจริญใจ, เช่น เด็ก ๆ เล่นสาดน้ำในเทศกาลสงกรานต์กันอย่างสนุกสนาน.

งานเลี้ยง, งานฉลองในพิธีมงคลเพื่อความยินดีร่าเริง เช่น งานสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ ๒๐๐ ปี งานสมโภชพระสุพรรณบัฏ (ใช้เฉพาะแต่ในงานพระราชพิธี).

(-โมด) ก. ยินดี, ร่าเริง, พอใจ, สัมโมท ก็ว่า.

ก. หัวเราะร่าเริงยินดี, หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ, เช่น บรรดาศิษย์เก่ามาร่วมสรวลสันหรรษาในงานชุมนุมศิษย์เก่าประจำปี.

ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, เช่น เขาชอบหาเรื่องขำขันมาเล่า ทำให้เพื่อน ๆ ได้สรวลเสเฮฮาเสมอ, เสสรวล ก็ว่า.

(-โมด) ก. ยินดี, ร่าเริง, พอใจ, สมโมท ก็ว่า.

ก. รื่นเริง, ร่าเริง, เช่น นวนิยายให้ความสำเริงอารมณ์, มักใช้เข้าคู่กับคำ สำราญ เป็น สำเริงสำราญ หรือ สำราญสำเริง.

(-สวน) ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, สรวลเส หรือ สรวลเสเฮฮา ก็ว่า.

น. เสียงอึกทึกครึกโครมแสดงว่ามีความสนุกสนานร่าเริงเต็มที่, เสียงดังมาก.

(หฺงอย) ว. ซึมเซา, ไม่ชุ่มชื่น, ไม่กระปรี้กระเปร่า, ไม่ร่าเริง.

ว. ที่ทำเป็นร่าเริงแต่ในใจมีทุกข์, หน้าชื่นอกกรม ก็ว่า.

(หะรึหัน) ว. ยินดี, ชื่นชม, ร่าเริง.

(หัดถะ) ว. ร่าเริง, ยินดี, สบายใจ.

(-หัน) ก. เหิมใจ, ยินดี, ร่าเริง, ชื่นชม.