*ปริ*

(-ปฺริด-ปฺรอย) ว. มีอาการออกหรือไหลออกน้อย ๆ หยุดบ้าง ออกบ้าง, อาการที่ฝนตกน้อย ๆ ตก ๆ หยุด ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่เป็นลํ่าเป็นสัน, กะปริบกะปรอย ก็ว่า.

(-ปฺริบ) ก. กะพริบ, มักใช้ซํ้าคำว่า กะปริบ ๆ หมายความว่า กะพริบถี่ ๆ เช่น ทำตากะปริบ ๆ, ปริบ ๆ ก็ว่า.

(-ปฺริบ-ปฺรอย) ว. มีอาการออกหรือไหลออกน้อย ๆ หยุดบ้าง ออกบ้าง, อาการที่ฝนตกน้อย ๆ ตก ๆ หยุด ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่เป็นล่ำเป็นสัน, กะปริดกะปรอย ก็ว่า.

ก. เข้าปฏิบัติปริวาสกรรมให้ครบตามวันที่กำหนด (ใช้แก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส), อยู่กรรม หรือ อยู่ปริวาส ก็ว่า.

ว. โดยอ้อม, โดยความหมายเปรียบเทียบ, โดยขยายความหมายออกไป, เช่น โดดร่ม ความหมายตรงว่า กระโดดจากเครื่องบินโดยมีร่มชูชีพเป็นเครื่องพยุง ความหมายโดยปริยายว่า หนีงาน, หนีโรงเรียน.

(-ปฺริก) น. โถเครื่องแป้งเป็นต้นที่ฝามียอดทำด้วยทองอย่างหัวแหวนนพเก้า.

(นิปะริยาย) น. ความไม่อ้อมค้อม, ความตรง, ตรงข้ามกับ ปริยาย คือ อย่างอ้อม.

(นิปะริยาย) ว. สิ้นเชิง.

(ปะริ-) เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

(ปฺริ) ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.

ก. แย้มปากพูดออกมา (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น อย่าปริปากบอกใครนะ.

(ปฺริก) น. ส่วนยอดของฝาโถหรือผอบที่ทำด้วยทองอย่างหัวแหวนนพเก้า สำหรับสวมบนฝาโถหรือผอบ.

(ปฺริก) น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Asparagus sprengeri Regel ในวงศ์ Asparagaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอม ใช้ทำยาได้.

(ปะริกขาน) น. บริขาร.

(ปะริกำ, ปะริกำมะ-) น. บริกรรม.

(ปะริกำมะนิมิด) น. “อารมณ์ในบริกรรม” คือ สิ่งที่ใช้เพ่งหรือนึกเป็นอารมณ์ในเวลาบริกรรม.

(ปะริกับ) ก. กำหนด.

(ปะริกันละปะ-) น. ความตรึก, ความดำริ, ความกำหนดในใจ.

น. ระเบียบกริยาในไวยากรณ์ที่บอกความคาดหมาย ความกำหนด.

(ปะ-) น. คู

สนามเพลาะ.

(ปะริคน) น. บริคณห์.

(ปะ-) น. บริจาค.

(ปะ-) น. บริจาริกา.

(ปะ-) น. บริเฉท.

(ปะ-) น. บริชน.

(ปฺริ-) น. แท่งตันชนิดหนึ่ง ปลายทั้ง ๒ เป็นรูปหลายเหลี่ยมซึ่งมีพื้นที่เท่ากัน เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วย ส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน

แท่งตันทำด้วยวัตถุโปร่งใส เช่นแก้ว หินควอตซ์ ปลายทั้ง ๒ เป็นรูปสามเหลี่ยมซึ่งมีพื้นที่เท่ากัน เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วย ส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน ใช้ประโยชน์สำหรับหักเหแนวทางเคลื่อนที่ของแสง.

(ปะริน-) น. ความกำหนดรู้, ความหยั่งรู้, ความรู้รอบ

ชั้นความรู้ขั้นมหาวิทยาลัยซึ่งประสาทให้แก่ผู้ที่สอบไล่ได้ตามที่กำหนดไว้, ถ้าประสาทแก่ผู้ทรงวิทยาคุณหรือผู้มีเกียรติตามที่เห็นสมควร เรียกว่า ปริญญากิตติมศักดิ์.

น. บัตรที่แสดงวิทยฐานะของผู้สำเร็จการศึกษาว่ามีศักดิ์และสิทธิ์ระดับปริญญา.

(ปะ-) น. การผันแปร, การเปลี่ยนแปลง, การย่อยไป.

น. ไฟธาตุที่ย่อยอาหาร.

ดู ปริณาม.

(ปะ-) น. ผู้นำบริวาร, หัวหน้า, ผู้เป็นใหญ่.

(ปะริด, ปะริดตะ-) ว. น้อย.

น. ทวีปน้อย, คู่กับ มหาทวีป.

(ปะริดโตทก) น. นํ้าพระปริตร, นํ้าพระพุทธ-มนต์.

(ปะริดตะยาก) ก. บริจาค.

(ปะริด, ปะหฺริด) น. ความต้านทาน, เครื่องป้องกัน

พระพุทธมนต์ในเจ็ดตำนานที่เรียกว่า สัตปริตร และสิบสองตำนานที่เรียกว่า ทวาทศปริตร, ตำนานหนึ่ง เรียกว่า ปริตรหนึ่ง.

(ปะริด) ว. น้อย.

(ปะริทัด) น. ชื่อกล้องชนิดหนึ่งที่ใช้มองดูสิ่งต่าง ๆ ซึ่งมีที่กำบังขวางกั้น หรือใช้มองดูสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่เหนือระดับสายตาผู้มองได้โดยรอบ เช่น กล้องเรือดำนํ้า, กล้องตาเรือ ก็เรียก.

(ปะริไทหักคี) น. ไฟธาตุที่ทำกายให้กระสับกระส่าย.

(ปะริ-) น. การวิจารณ์

หนังสือประเภทวารสารที่วิจารณ์ข่าวหรือเรื่องราวต่าง ๆ.

(ปะริ-) น. ปริเทวะ, ปริเทวนะ.

(ปะริเทวะ-) น. ความครํ่าครวญ, ความรำพันด้วยเสียใจ, ความบ่นเพ้อ.