เซ

ก. เซ็งแซ่ เช่น เสียงกระเกริกเกรียวก้อง เซ็กห้องเสียงหัว (นิทราชาคริต).

ว. ชืด, จืดชืด, หมดรสเพราะทิ้งไว้นานเกินควร, เช่น ส้มตำทิ้งไว้นานจนเซ็ง, หมดความตื่นเต้น เช่น ร้องเพลงอยู่นานจนคนฟังเซ็งกันหมด.

น. เส้ง.

ก. โอนสิทธิหรือกิจการไปให้อีกคนหนึ่งโดยได้ค่าตอบแทน, รับโอนสิทธิหรือกิจการจากอีกคนหนึ่งโดยต้องเสียค่าตอบแทน เรียกว่า รับเซ้ง.

ว. ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด.

ก. เดินซวนเซไปไม่ตรงเหมือนคนเจ็บหรือคนไร้ที่พึ่ง เช่น เขาถูกไล่ออกจากบ้าน ต้องเซซังไปอาศัยวัดนอน

เที่ยวไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมายไร้ที่พึ่ง เช่น นางจันทร์เทวีอุ้มพระสังข์เที่ยวเซซังไปในป่า.

น. คำที่ใช้ระบุถึงกลุ่มหรือหมู่ของสิ่งต่าง ๆ โดยมีเงื่อนไขที่แน่นอนว่า สิ่งใดอยู่ในกลุ่มหรือสิ่งใดมิได้อยู่ในกลุ่มนั้น ๆ