*อ่อนแอ*

ว. มีรูปร่างแบบบาง, ชดช้อย.

(กฺล้องแกฺล้ง) ว. มีรูปร่างเอวเล็กเอวบาง, อ้อนแอ้น

น. จุดอ่อนแอ, จุดที่ฝ่ายตรงข้ามจะเอาชนะได้โดยง่าย, ตรงข้ามกับ จุดแข็ง.

ว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ.

ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้

(ทุบพน) ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุรพล ก็ว่า.

ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุพพล ก็ว่า.

ว. อ้อนแอ้น, แบบบาง, เช่น โนเนหนุ่มเหน้าบัวบาน (เสือโค; สุธน), เห็นเนื้อเรื่อโรงราง ห่มสองบ่าอ่าโนเน (กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก).

ว. อ้อนแอ้น, ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน.

ว. มีส่วนสูงน้อยจากผิวพื้น, ไม่หนา, มีความหนาน้อย, เช่น มีดบาง ผ้าบาง, โดยปริยายหมายถึง ลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผสมสุราแต่น้อย ๆ ไม่เข้มข้น เรียกว่า ผสมแต่บาง ๆ, แทงลูกบิลเลียดไปถูกอีกลูกหนึ่งเพียงผิว ๆ เรียกว่า แทงบางไป, เรียกผู้ที่มีผมน้อยกว่าปรกติ ว่า ผมบาง, เรียกผู้ที่อายง่ายกว่าปรกติ คือไม่ควรละอาย กลับอาย ว่า หน้าบาง, ตรงข้ามกับ หน้าหนา, เรียกผู้ที่มีรูปร่างอ้อนแอ้นสะโอดสะอง ว่า เอวเล็กเอวบาง หรือ เอวบางร่างน้อย, เรียกคนอ่อนแอทนความลำบากไม่ได้เพราะไม่เคยชิน ว่า คนผิวบาง.

ว. อ้อนแอ้น, เอวบางร่างน้อย

น. ประเทศหรือคนที่มีอำนาจหรือผู้ใหญ่ที่กดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอหรือผู้น้อย.

ว. แบบบาง, อ่อนแอ, ผู้ดี, ใช้โดยปริยายไปถึงจิตใจด้วย.

อ่อนแอ

ว. อ่อนแอ.

น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.

(วิกน) ว. ไม่ปรกติ, แปลกไป, ไม่สมบูรณ์, อ่อนแอ, เช่น รูปร่างวิกล หน้าตาวิกล, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ วิการ เป็น วิกลวิการ เช่น รูปร่างวิกลวิการ.

(สะหฺนิมส้อย) ว. ถนิมสร้อย, หนักไม่เอาเบาไม่สู้, ทำเป็นเหยาะแหยะ, ทำเป็นอ่อนแอ, (ใช้เป็นคำตำหนิ), เช่น ดุว่านิดหน่อยก็น้ำตาร่วง ทำเป็นแม่สนิมสร้อยไปได้.

(ออระชอน) ว. งามอย่างเอวบางร่างน้อย, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้อนแอ้น เป็น อรชรอ้อนแอ้น.

ว. อ้อนแอ้น, แบบบาง.

ว. งามอ้อนแอ้น, เขียนเป็น อรรแถ้ง ก็มี เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง (ลอ).