*ตรอง*

(-ตฺรอง) ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตรึกตรอง.

(ตฺรึกตฺรอง) ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตริตรอง.

(ไตฺร่ตฺรอง) ก. คิดทบทวน, ตริตรอง.

น. คิดหรือวางแผนไว้ก่อนลงมือกระทำความผิด.

น. ชื่อกลบท วรรคต้นใช้อักษรสูงนำหน้า วรรคที่ ๒ ใช้อักษรกลาง วรรคที่ ๓ ใช้อักษรตํ่า ตัวอย่างว่า สมเด็จพระศิริวิบุลกิตติ์ กำจัดจากโศกวิโยคหา ค่อยตรึกตรองฉลองคุณพระชนมา (ชุมนุมตำรากลอน).

ก. คิดตรึกตรองอย่างหนัก.

(ขฺรึม) ว. มีอาการนิ่งอย่างตรึกตรอง.

ก. คิดทบทวน, นึกตรอง, คำนึง ก็ว่า.

ก. คิดทบทวน, นึกตรอง, คะนึง ก็ว่า.

ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง, เช่น เรื่องนี้ยากยังคิดไม่ออก

ก. ตริตรองเพื่อหาความจริง.

ก. ตริตรองหาทางแก้ไข.

(ไคฺร่คฺรวน) ก. ตรึกตรอง, พิจารณา, คิดทบทวน.

(-หฺริ) ก. คิด, ไตร่ตรอง.

(ตฺริ) ก. คิด, ตรึกตรอง.

ก. ตรวจและหมายไว้ เช่น ไตรตราหาหน้าตรวจตรา หญิงชายชายหา ก็รู้ระบิตริตรอง (อนิรุทธ์)

ก. ตรึกตรอง.

ก. เสื่อมเสีย, เสียหาย, เช่น ท่านท้าวเทเวศทังหลาย ทำกลบังวาย มิได้พินิตริะตรอง (สามดวง), เสื่อมคลาย เช่น แม้รักด้วยฤทธิ์ประสิทธิมน ตรวิกลกฤติยา พลันหน่ายบังวายสวาทอา ดุรร้าง บ่ รางนาน (กฤษณา).

ว. อาการที่พูดหรือแสดงโดยขาดสติเมื่อถูกจี้ทำให้ตกใจ, ทำตามโดยปราศจากการไตร่ตรองเมื่อถูกยุหรือแนะ.

ก. ไม่พินิจพิเคราะห์ข้อความให้ถี่ถ้วน, คิดตื้น ๆ, เชื่อง่ายโดยมิได้ไตร่ตรองให้รอบคอบเสียก่อน.

(พฺล่อย) ว. อาการที่พูดง่าย ๆ โดยไม่ตริตรอง.

ก. ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง, พิจารณาอย่างถี่ถ้วนรอบคอบ.

(พิจาน, พิจาระนา) ก. ตรวจตรา, ตริตรอง, สอบสวน.

ก. เข้าใจคิดตริตรอง เช่น เด็กบางคนรู้คิดรู้อ่านดีกว่าผู้ใหญ่.

ไตร่ตรอง, ใคร่ครวญ, เช่น คณะกรรมการขอเลื่อนเวลาออกไปอีกเพื่อวินิจฉัยปัญหาให้รอบคอบยิ่งขึ้น.

น. การสอบสวน, ความไตร่ตรอง, ความพิจารณา.

ว. เชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง.

การตรึกตรอง.

ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า.