*หว่าน*

ก. โปรย เช่น หว่านทาน, สาดให้กระจาย, เช่น หว่านข้าวเปลือก, โดยปริยายหมายความว่า แจกจ่ายไปทั่ว ๆ เช่น หว่านเงิน.

ก. ให้ผลประโยชน์แก่ผู้อื่นเพื่อหวังผลตอบแทน.

ว. ตะล่อมเข้ามาตามที่ต้องการ (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดหว่านล้อม เจรจาหว่านล้อม.

ก. เก็บรวบรวมพืชผลจากที่ได้หว่านหรือลงไว้.

ก. พูดจาหว่านล้อมยกเหตุผลต่าง ๆ เพื่อโน้มน้าวให้ได้สิ่งที่ประสงค์ เช่น เถ้าก็พูดจาหว่านล้อมด้วยคำยอ ชักเอาแม่นํ้าทั้งห้าเข้ามาล่อ (ม. ร่ายยาว กุมาร).

ก. เอาข้าวกล้าเป็นต้นไปปักลงในดินที่ไถคราดแล้วเพื่อปลูก, เรียกนาชนิดหนึ่งซึ่งใช้ถอนต้นกล้ามาปลูก ว่า นาดำ, คู่กับ นาหว่าน ซึ่งใช้หว่านเมล็ดข้าวลงในนา.

ว. ลักษณะการพูดหว่านล้อมหรือรวบรัดให้เข้าสู่จุดหมายหรือเข้าประเด็น เช่น พูดตะล่อม.

ก. ไถให้ดินปิดทับเมล็ดพันธุ์ข้าวที่หว่านลงไปเมื่อไถแปรเสร็จแล้ว (ใช้แก่การทำนาหว่าน).

ก. ให้ทานโดยวิธีหว่านหรือโปรยสตางค์หรือเหรียญ, โปรยทาน ก็ว่า.

(ปฺราย) ก. ซัด, หว่าน, สาดให้กระจายไป, เช่น ปรายข้าวตอกดอกไม้, มักใช้เข้าคู่กับคำ โปรย เป็น โปรยปราย.

(-แหฺละ) ก. พูดจาหว่านล้อมเอาอกเอาใจ เช่น ผู้ใหญ่ปะเหลาะเด็ก, พูดหรือทำสนิทชิดชอบให้เขาพึงใจเพื่อหวังประโยชน์ตน.

ก. ให้ทานโดยวิธีหว่านหรือโปรยสตางค์หรือเหรียญ, ทิ้งทาน ก็ว่า.

(-ปฺราย) ว. หว่านล้อม (ใช้แก่กริยาพูด)

หว่านไปทั่ว ๆ.

น. วิธีปลูกข้าวในนาที่เป็นตม โดยนำข้าวปลูกที่แช่นํ้าไว้หว่านแทนข้าวที่เสียไป, เรียกนาที่ทำด้วยวิธีนั้น ว่า นาพะเลย.

ก. พูดจาหว่านล้อมเป็นเชิงเกี้ยว.

(วะปะ-) น. การหว่าน (ใช้แก่ข้าว), การเพาะปลูก.

(วับปะ-) น. การหว่านพืช เช่น พิธีวัปปมงคล

น. การหว่านพืช.

ก. หว่านแล้ว.