*ลมหายใจ*

(-แหฺม่ว) ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง.

ก. อั้นลมหายใจ.

(ขะแหฺม่ว) ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง, กระแหม่ว ก็ว่า.

น. วิธีกำหนดดูความคล่องของลมหายใจเข้าออกว่าฤกษ์ดีหรือฤกษ์ร้าย.

น. สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ

(ตฺราบ) สัน. จนถึง, เมื่อ, เช่น ยังมีลมหายใจอยู่ตราบใด ก็ถือว่ายังมีชีวิตอยู่ตราบนั้น.

(ปฺราน) น. ลมหายใจ

น. ลมหายใจออก.

(ปานะ-) น. ลมหายใจ

ว. มีลมหายใจ.

ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่.

ลมหายใจ เช่น หมดลม สิ้นลม หมายความว่า ตาย

น. ลมหายใจ เช่น ทำงานเหน็ดเหนื่อยแทบจะสิ้นลมปราณ

วิธีกำหนดดูความคล่องของลมหายใจเข้าออกว่าฤกษ์ดีหรือฤกษ์ร้าย เรียกว่า จับลมปราณ.

น. ลม, อากาศ, ลมหายใจ

น. การหายใจ, ลมหายใจ.

ก. หายใจเข้าไปโดยแรง เช่น สูดลมหายใจ สูดอากาศ

(อะปานะ-) น. ลมหายใจออก.

(อะ-) น. ลมหายใจ, ชีวิต.

กลั้น, กลั้นหายใจ, เช่น อัดลมหายใจ.

ก. ยั้ง เช่น พูดไม่อั้น, กลั้น เช่น อั้นปัสสาวะ อั้นลมหายใจ, อัดไว้ เช่น อั้นไว้ในใจ

น. ลมหายใจเข้า, คู่กับ ปัสสาสะ คือ ลมหายใจออก

(อานะ-) น. ลมหายใจเข้า, นิยมใช้เข้าคู่กับ อปานะ คือ ลมหายใจออก เป็น อานาปานะ = ลมหายใจเข้าและลมหายใจออก ในคำว่า อานาปานัสสติ = สติที่กำหนดลมหายใจเข้าและลมหายใจออก.

(-นะ-) น. ลมหายใจเข้าออก ในคำว่า อานาปานัสสติ.

(-นัดสะติ) น. สติที่กำหนดลมหายใจเข้าและลมหายใจออก.