ว. ป่นปี้ เช่น เสียการพนันย่อยยับ เสียหายย่อยยับ, ยับย่อย หรือ ยับเยิน ก็ว่า.
ก. ถูกทำลาย, เสียหาย, เช่น เขาเล่นการพนันจนทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ย่อยยับหมด, ยับย่อย หรือ ยับเยิน ก็ว่า.
ย่อยยับหมดกำลัง เช่น โจมปรปักษบกบาง (ตะเลงพ่าย).
ก. ทำลายให้ย่อยยับแหลกลาญ.
(บันไล) ก. ฉิบหาย, วอดวาย, ย่อยยับ, มอดม้วย, ประลัย ก็ว่า.
น. ความตาย, ความฉิบหาย, ความป่นปี้, ความย่อยยับไป.
(พฺร่า) ก. ทำให้เสียหาย, ทำลาย, ทำให้ย่อยยับ, เช่น พร่าชื่อเสียง พร่าทรัพย์สมบัติ พร่าประโยชน์.
(พฺลอน) ว. ชอนไป, พรุน, ย่อยยับ.
น. ความเสียหายสิ้นเชิง, ความเสียหายย่อยยับ.
ก. เสียหายสิ้นเชิง, เสียหายย่อยยับ.
ว. ย่อยยับ, แหลก, เช่น ฟันฟอน คือ ฟันให้ยับย่อย ฟันให้แหลก
ว. ป่นปี้ เช่น เสียการพนันยับย่อย เสียหายยับเยิน, ย่อยยับ ก็ว่า.
ก. ถูกทำลาย, เสียหาย, เช่น เขาเล่นการพนันจนทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ยับย่อยหมด หนังสือยับเยินหมดทั้งเล่ม, ย่อยยับ ก็ว่า.
ว. อาการที่เสียแล้วเสียอีก, ย่อยยับ, เช่น เสียเงินยุบยับ.
ว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.
ก. สิ้นเนื้อประดาตัว เช่น ค้าขายขาดทุนจนล่มจม, ย่อยยับ, ฉิบหาย, เช่น บ้านเมืองล่มจม.
(วิละยะ-, วิไล) น. ความย่อยยับ, การสลาย, การทำให้สลาย.
ยับเยิน, ย่อยยับ, เช่น ปีนี้ฝนแล้งจัดเรือกสวนไร่นาเสียหมด, เสียหาย ก็ว่า
ยับเยิน, ย่อยยับ, เช่น ปีนี้ฝนตกหนัก น้ำท่วมไร่นาเสียหายหมด, เสีย ก็ว่า.
(-ลาน) ว. ย่อยยับ, แตกทลาย, พังทลาย.
น่าอับอาย เช่น ย่อยยับอัประมาณ.
น่าอับอาย เช่น ย่อยยับอัประมาณ