*เผ่น*

ก. อาการที่กระโดดโจนไปโดยไม่รั้งรอ เช่น สิงโตเผ่น เผ่นข้ามหน้าต่าง, หลบหน้าไปอย่างรวดเร็ว เช่น เมื่อตำรวจมาถึง โจรก็เผ่นไปไกลแล้ว.

ก. พุ่งตัวลงไปโดยเร็ว, เผ่นข้ามไป, กระโดดไปโดยเร็ว, ภาษาปากว่า โจน.

ก. เผ่นขึ้นสูง, งอกขึ้นสูง, สูงไสว.

ก. เผ่นขึ้น, โผขึ้น, ตั้งขึ้น, ชูขึ้น, งอกขึ้น

ถืออาวุธร่ายรำท่าแทง, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง รำจำแทงองอาจ เผ่นผงาดขับสารสีห์ (ลอ).

ก. พุ่งตัวลงไปโดยเร็ว เช่น โจนนํ้า, เผ่นข้ามไป เช่น โจนข้ามท้องร่อง, กระโดดไปโดยเร็ว เช่น โจนไปที่ประตู, กระโจน ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นํ้าโจน บันไดปลาโจน.

(ถะหฺงัน) ก. เผ่นไป.

(ถะหฺงาด) ก. ทำท่าเผ่น, เยื้องท่า, ชะโงก, เงื้อม, ผ่านไป.

(ผะหฺยอง) ก. เผ่นโผน