(เดฟ) adj. หูหนวก, ไม่ยอมฟัง, ไม่เชื่อฟัง., See Also:deafness n. ดูdeaf
(ดิสโอบี'เดียนซฺ) n. การไม่เชื่อฟัง, Syn.defiance
(ดิสโอบี'เดียนทฺ) adj. ไม่เชื่อฟัง
(ดิสอะเบ') vt., vi. ไม่เชื่อฟัง
(อินซะบอร์'ดิเนท) adj. ไม่เชื่อฟัง, ไม่คล้อยตาม, ไม่อ่อนน้อม, ขัดคำสั่ง. n. บุคคลที่ไม่เชื่อฟัง, คนดื้อ, คนที่ขัดคำสั่ง., See Also:insubordinately adv. insubordination n., Syn.disobedient
(นอ'ที) adj. ไม่เชื่อฟัง, ซน, ไม่เหมาะสม, หยาบคาย., See Also:naughtily adv. naughtiness n., Syn.disobedient
(รีเบล'เยิส) adj. เป็นกบฏ, ซึ่งก่อการกบฏ, ซึ่งก่อการจลาจล, ขัดขืน, ทรยศ, พยศ, ไม่เชื่อฟัง, See Also:rebelliousness n., Syn.defiant, mutinous
(รีแคล'ซีเทรินทฺ) adj. ดื้อรั้น, พยศ, ดื้อดึง, ไม่เชื่อฟัง, ไม่อ่อนน้อม, หัวแข็ง, หัวรั้น n. บุคคลที่มีลักษณะดังกล่าว, See Also:recalcitrance n. recalcitrancy n.
(รีแคล'ซิเทรท) vi. ต้าน, ต่อต้าน, ฝ่าฝืน, ไม่เชื่อฟัง., See Also:recalcitration n.
(เว'เวิร์ด) adj. เถลไถล, ผ่าเหล่า, ไม่เชื่อฟัง, ถือทิฐิ, ดื้อดึง, เอาแต่ใจ, ไม่แน่นอน, ผันแปร, เปลี่ยนแปลง, See Also:waywardly adv. way wardness n., Syn.headstrong