ล่น

ก. พ้นหรือเลยระดับที่เปี่ยมอยู่แล้วจนไหลออกมา เช่น น้ำล้นตุ่ม ข้าวสารล้นกระสอบ, เกินกำหนดจนคงอยู่ไม่ได้ เช่น คนมากจนล้นห้องประชุม.

ว. ยิ่ง เช่น งานล้น สวยล้น

ค่อนข้างทะลึ่ง, เกินพอดี, เช่น เด็กคนนี้พูดจาล้น.

ว. ลักษณะที่กินมากจนแน่น เช่น กินจนล้นกระเพาะ.

ว. มากจนเกินความต้องการของตลาด เช่น สินค้าล้นตลาด.

ว. ยิ่งยวด, ไม่มีอะไรเปรียบ, เช่น ยากจนเป็นล้นพ้น พ่อแม่มีพระคุณเป็นล้นพ้น.

ว. มากมายสุดคณานับ เช่น รวยล้นฟ้า.

ว. มากเกินกว่าจะทำไหว เช่น มีงานล้นมือ.