*หงิก*

โดยปริยายหมายความว่า อาการที่เหนื่อยหน่ายเนื่องจากถูกดุ ถูกใช้ หรือทำงานหนักมากเป็นต้น เช่น ถูกแม่ดุเสียหงิกไปเลย, อาการที่ถูกว่าย้อนกลับมาจนเสียหน้า.

ว. คดงอไปมา เช่น ใบพริกถูกมดคันไฟขึ้นเลยหงิกงอ ใบโกรต๋นบางชนิดหงิก ๆ งอ ๆ ตามธรรมชาติ.

ว. มีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจ เป็นต้น.

ว. หงิก เช่น ผักกูด คือ ผักยอดใบหงิก.

น. ควายที่มีเขาสั้นหรือหงิก.

ว. ทู่, เรียกควายเขาสั้นหงิกเข้ามาหาหู ว่า ควายเขาตู้.

คำเรียกควายที่มีเขาสั้นหรือหงิก ว่า ควายทุย.

ว. งอ, หงิก, ยู่ยี่, (ใช้แก่ผม ขน หรือใบไม้).