*งุด*

ว. มีอารมณ์เสียอยู่เสมอ ๆ เช่น เขาเป็นคนหงุดหงิดง่าย, มีอารมณ์เสียเพราะไม่ได้ดังใจหรือไม่เป็นไปตามกำหนดเป็นต้น.

ก. มีอารมณ์เสียหงุดหงิดบ่นว่าเกินกว่าเหตุ.

ว. อาการที่หัวงุดลงมาแสดงอาการผิดหวังเป็นต้น.

(โทสะจะหฺริด) น. ความประพฤติที่มีพื้นนิสัยหนักไปในทางใจร้อน หงุดหงิด โกรธง่าย, เป็นจริต ๑ ในจริต ๖. (ป.). (ดู จริต).

น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง มักกำเริบขึ้นเป็นครั้งคราว มีอาการหงุดหงิด จิตฟุ้งซ่าน.

น. โรคทางจิตใจที่มีความกังวลเป็นอาการสำคัญ คนไข้อาจมีอาการแสดงออกเป็นความกังวล เช่น กลุ้มใจ หงุดหงิด หรืออาจแสดงออกเป็นอาการทางกาย เช่น ใจสั่น เหงื่อออก เป็นลม กลัวที่สูง.

ก. ใจคอหงุดหงิดไม่เป็นปรกติ.

ก. หงุดหงิด เช่น รถติดมากเลยทำให้เสียอารมณ์.