*ความตาย*

ก. กระทำการใด ๆ ที่เสี่ยงต่อความตาย.

ความตาย ในคำว่า ถึงแก่กรรม.

(กฺลํ้า) ก. ควบ เช่น กลํ้าอักษร อักษรกลํ้า, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน, เช่น กลํ้าเสียง เสียงกลํ้า, กล้ำกลืน, ฝืนใจ, เช่น กัลยาจะกลํ้าอำความตาย (อิเหนา).

น. กิจการที่บุคคลหลายคนตกลงเข้าร่วมกันเพื่อทำการสงเคราะห์ซึ่งกันและกันในการจัดการศพ หรือจัดการศพและสงเคราะห์ครอบครัวของบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่ตกลงเข้าร่วมกันนั้นซึ่งถึงแก่ความตาย และมิได้ประสงค์จะหากำไรหรือรายได้เพื่อแบ่งปันกัน.

น. การที่บุคคลถึงแก่ความตายด้วยเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้ (๑) ฆ่าตัวตาย (๒) ถูกผู้อื่นทำให้ตาย (๓) ถูกสัตว์ทำร้ายตาย (๔) ตายโดยอุบัติเหตุ (๕) ตายโดยยังมิปรากฏเหตุ.

(กาละ-) น. ความตาย เช่น ถึงซึ่งกาลกิริยา.

น. บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งให้เป็นคนสาบสูญ ซึ่งถือว่าบุคคลนั้นถึงแก่ความตาย.

คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น ความตาย ความดี ความชั่ว.

ความตาย.

(ชีบ, ชีบพะ-) น. ชีวิต, ความเป็น, ตรงข้ามกับ ความตาย, เช่น เสียชีพอย่าเสียสัตย์

(ชีวะ-) น. ชีพ, ความเป็น, ตรงข้ามกับ ความตาย.

น. ความเป็น, ตรงข้ามกับ ความตาย.

น. ปลายสุด เช่น ที่สุดของชีวิตคือความตาย.

น. ความตาย, ความฉิบหาย, ความป่นปี้, ความย่อยยับไป.

น. ความตาย. (ส. ปฺราณนาศ).

น. ความตาย.

(พาบ, พาบพะ-) น. ความ, ความมี, ความเป็น, มักใช้ประกอบเป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น มรณภาพ ว่า ความตาย

(มะระ-, มอน-) น. ความตาย.

(มอระนะ-, มะระนะ-, มอน, มอระนะ) น. ความตาย, การตาย. (ป., ส.).

(มอระนะกำ) น. ความตาย.

(มะระนะทำ) ว. มีความตายเป็นธรรมดา.

(มะระนะไพ, มอระนะไพ) น. ความรู้สึกกลัวต่อความตาย, ภัยที่เป็นอันตรายถึงตาย.

(มอระนะพาบ) น. ความตาย.

(มะระนันติกะ-) ว. มีความตายเป็นที่สุด.

(มะรึดตะยู) น. ความตาย

น. ความตาย.

น. “เจ้าแห่งความตาย” คือ พญายม.

ก. ผ่านพ้นความตายมาได้, เอาชีวิตรอดมาได้.

น. ลูกระเบิดที่บรรจุสารพิษซึ่งเมื่อเกิดการระเบิดขึ้นแล้ว จะกลายเป็นไอหรือควันที่ก่อให้เกิดอันตรายแก่ร่างกายและอาจทำให้ถึงแก่ความตายได้.

น. ความถึงพร้อม หมายถึง ทรัพย์สิน เงินทอง ของใช้ เป็นต้นที่มีอยู่ เช่น ถึงมีสมบัติมากมายก็ไม่พ้นความตายไป ทำงานมาเกือบ ๒๐ ปี มีสมบัติอย่างเดียวคือบ้าน.

น. ความตาย, ใช้แก่ผู้ตายที่ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตั้งแต่ชั้นประถมาภรณ์มงกุฎไทยขึ้นไป หรือทุติยจุลจอมเกล้า หรือทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ ว่า ถึงแก่อนิจกรรม.

น. ความตาย, ใช้แก่ผู้ตายที่มีบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าพระยา หรือผู้ที่ดำรงตำแหน่งประธานองคมนตรี องคมนตรี นายกรัฐมนตรี ประธานสภา หรือผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นปฐมจุลจอมเกล้าว่า ถึงแก่อสัญกรรม.

(-ดก) น. ความตาย.

ความตาย, ความเสื่อมสิ้น.

(อันตะกะ) น. “ผู้ทำที่สุด” หมายถึง ความตาย คือ พระยม.

(อันตะราย) น. เหตุที่อาจทำให้ถึงแก่ความตายหรือพินาศ.

(-กะไส) น. การสิ้นอายุ, ความตาย.

น. การสิ้นอายุ, ความตาย

น. ความตาย.