สั่น

ว. ลักษณะส่วนหนึ่งของสิ่งใด ๆ มีกำหนดระยะยืดหรือยืนเป็นเส้นตรงจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งน้อยกว่าอีกสิ่งหนึ่งเมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น เสื้อแขนสั้น กระโปรงสั้น ถนนสายนี้สั้นกว่าถนนสายอื่น ๆ, มีระยะเวลานานน้อยกว่าอีกช่วงเวลาหนึ่ง เมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น หน้าหนาวกลางวันสั้นกว่ากลางคืน.

ก. สั่นสะท้าน.

ก. สั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้.

ก. สั่นไปทั้งตัว.

สั้นหรือสูงเกินไปจนดูขัดตา เช่น นุ่งผ้าเขิน.

สั้นกว่าปรกติ เช่น สาแหรกติ้ว