*เอาอกเอาใจ*

น. หญิงที่เคยแต่งงานหรือผ่านผู้ชายมาแล้ว ย่อมรู้จักชั้นเชิงทางปรนนิบัติและเอาอกเอาใจผู้ชายได้ดีกว่าหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน.

ก. ทำพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ (มักใช้แก่เด็ก), ทำฤทธิ์ทำเดช ก็ว่า.

(-เปฺรอ) ก. บำรุงบำเรอเลี้ยงดู, เลี้ยงดูด้วยการเอาอกเอาใจ.

ว. กะหนอกะแหน, ฉอเลาะ, อาการที่พูดเอาอกเอาใจหรือประจบประแจง.

ก. เล้าโลม, ปลอบโยนเอาอกเอาใจ.

(ปฺลอบ) ก. พูดเอาอกเอาใจให้คลายอารมณ์ขุ่นหมอง.

(-แหฺละ) ก. พูดจาหว่านล้อมเอาอกเอาใจ เช่น ผู้ใหญ่ปะเหลาะเด็ก, พูดหรือทำสนิทชิดชอบให้เขาพึงใจเพื่อหวังประโยชน์ตน.

ก. เอาอกเอาใจเกินสมควร.

ก. พรํ่าเอาอกเอาใจเกินสมควร.

ก. กิริยาที่แสดงอาการเอาอกเอาใจหรือประจบประแจงเป็นต้น.

ก. พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.