*อึกทึก*

(-เกฺริก) ว. กระเกริก, เสียงดังอึกทึก, เช่น กระเกรอกทงงท้องธรณี (สมุทรโฆษ).

ว. เสียงดังอึกทึก เช่น กระเกริ่นกระเกริกกฤษฎา (อุเทน).

ก. อึกทึก, อึง, เช่น ตระคอกคึกกระอึกอึง (กลบท ๒; ม. คำหลวง จุลพน).

(คฺรึกโคฺรม) ว. อึกทึก, อื้ออึง, ชวนให้ตื่นเต้น, เป็นที่เล่าลือกันแพร่หลาย.

(เคฺรง, -คฺรา) ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา กลางลำมายา (อภิไธยโพธิบาทว์).

(แคฺรง) ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น อย่างแครงครวญ (กล่อมช้างของเก่า), สงครามแครง ฟ้งเฟือด (ม. คำหลวง วนปเวสน์).

(โคฺรงแคฺร) ว. ครื้นเครง, อึกทึก, กึกก้อง, เช่น เสียงฉะฉาวโครงแคร (สมุทรโฆษ).

ก. ส่งเสียงดัง, อึกทึก, เช่น อันจาวจำเรียงเสียงฉันท์ (สมุทรโฆษ).

อึกทึก, อึง.

ว. เสียงดังเอะอะอึกทึก เช่น เสียงระเบิดตูมตาม.

ว. อึงมี่, อึกทึก, เช่น จึงดำรัสตรัสชวนอนุชา ลงจากพลับพลาผายผัน พร้อมพวกกระบี่นี่นัน จรจรัลไปยังฝั่งนที (ตับเรื่องรามเกียรติ์ ตอนนางลอย).

ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก.

ก. มี่, อึงมี่, เอิกเกริก, แซ่, อึกทึก.

ว. อึกทึก, เสียงแซ่.

ว. อึกทึก, เอิกเกริก, เกรียวกราว.

น. เสียงอึกทึกครึกโครมแสดงว่ามีความสนุกสนานร่าเริงเต็มที่, เสียงดังมาก.

ว. มีเสียงอึกทึกอย่างคนเมาเหล้า.

ก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ออกยักษ์ เป็น ออกยักษ์ออกโขน.

ก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ.

ก. ดัง, เอ็ด, อึกทึก, แพร่งพราย.

ว. เอะอะ, อึกทึก.

ก. ทำเสียงอึกทึกครึกโครม, ดุด้วยเสียงดังลั่น.

ว. อึกทึกครึกโครม.