*ฝืดเคือง*

ว. ยากจน, เข็ญใจ, ฝืดเคือง, ในคำว่า เบียดกรอ.

(-เสียน) ว. คับแคบ, ลำบาก, ฝืดเคือง, ใช้เข้าคู่กับคำ กระเบียด เป็น กระเบียดกระเสียร.

(-ดาน) ว. อัตคัด, ฝืดเคือง, เช่น กันดารข้าว กันดารน้ำ, ลำบาก, แห้งแล้ง, คำนี้มักใช้แก่เวลา ท้องที่ หรือถิ่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น คราวกันดาร ทางกันดาร ที่กันดาร.

ก. ไม่ใคร่จะมี, ฝืดเคือง, ไม่คล่อง, ไม่เป็นปรกติ.

ว. ฝืดเคือง, อัตคัด, ขาดแคลน

ว. ลำบาก, ยากไร้, ฝืดเคือง, ลำบากเพราะถูกบีบคั้นทางใจหรือความเป็นอยู่.

ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ.

ว. ขัดสนมาก, ฝืดเคืองมาก, เช่น หากินเต็มแกน.

ก. ฝืดเคือง, อด.

(-กฺรอ) ว. ฝืดเคือง, กระเบียดกระเสียร, เช่น ใช้จ่ายอย่างเบียดกรอ.

ว. ฝืดเคือง, ขัดสน, ขาดแคลน, เช่น เขามีชีวิตอยู่อย่างแร้นแค้นขาดแคลนไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง.

โดยปริยายหมายความว่า ฝืดเคือง, อดอยาก, ในคำว่า ไส้แห้ง กระเป๋าแห้ง.

ก. กินอยู่อย่างฝืดเคือง, มีกินบ้างไม่มีกินบ้าง.