(อะเชมดฺ') adj. อับอาย, กระดากใจ, ไม่เต็มใจเพราะกลัวถูกหัวเราะหรือต่อว่า, Syn.embarrassed, shamefaced, Ant.proud
(ไครมฺ) n. อาชญากรรม, การกระทำอาชญากรรมและผู้กระทำ, ความผิดร้ายแรง, บาป, การกระทำที่โง่ไร้ความสำนึกหรือน่าอับอาย, Syn.offense, tort, violation
(ดิสเกรส'ฟูล) adj. น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศอดสู, เสียหน้า, เสื่อมเสีย, Syn.disreputable
(ดิสออน'เนอระเบิล) adj. น่าอับอาย, น่าขายหน้า, ต่ำช้า, เสื่อมเสียชื่อเสียง., See Also:disnourably adv. ดูdishonourable, Syn.ignoble, corrupt
adj. ซึ่งถูกขู่ตะคอก, น่าสังเวช, อับอาย. n. คนที่น่าดูถูก
(อิก'นะมิน'เนียส) adj. น่าอับอาย, อัปยศอดสู, เสียชื่อเสียง, น่ารังเกียจ, น่าดูถูก, See Also:ignominiousness n., Syn.humiliating, degrading
(อิก'นะมินนี) n. ความน่าอับอาย, ความอัปยศอดสู, ความน่าดูถูก ความรังเกียจ, Syn.disgrace, shame
(อินกลอ'เรียส) adj. น่าอับอาย, เสื่อมเสียชื่อเสียง, ไร้เกียรติ', See Also:ingloriousness n.
(มอร์ทิฟะเค'เชิน) n. การได้รับความอับอายหรือถูกลบหลู่, ความตายของส่วนหนึ่งของร่างกาย, เนื้อตายเน่า, Syn.gangrene
(ออบ'ละควี) n. คำประณาม, ผรุสวาท, การประณาม, ชื่อเสียงเลว, ความอับอาย., See Also:obloquial adj., Syn.disgrace