ส่า

น. ดอกขนุนที่เกิดขึ้นก่อนแล้วร่วงไป ซึ่งเป็นเครื่องหมายว่าขนุนนั้นจะมีลูก.

น. สิ่งปลูกสร้างชั่วคราวขนาดย่อม ยกพื้น และดาดหลังคา สำหรับพระสงฆ์นั่งสวดพระอภิธรรมในงานออกพระเมรุ ตั้งอยู่ ๔ มุมพระเมรุ, คดซ่าง คดสร้าง ซ่าง สร้าง สำซ่าง หรือ สำสร้าง ก็เรียก.

น. ผ้าขนสัตว์โบราณ.

ก. กำจัด, สู้.

ก. แกว่งไปมา เช่น ส่ายผ้าอ้อมในน้ำ, ย้ายไปมา เช่น ส่ายหัว ส่ายสะโพก ว่าวส่าย.

น. กระโปรงยาวที่ผู้หญิงนุ่ง.

ว. เสียงอย่างเสียงที่เกิดจากผ้าแพรเนื้อหนาแข็งเสียดสีกัน เช่น ได้ยินเสียงแพรส่าย.

ก. กวาดตามองทั่ว ๆ เช่น เขาส่ายตามองหาคนรู้จัก.