/เร้ะ ผร่อ เบ่ ถึ//R EH1 P R AO0 B EY0 T//rˈeprɔːbeɪt/

ฝึกออกเสียง

28 ผลลัพธ์ สำหรับ

reprobate

ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: reprobate, -reprobate-

ค้นหาอัตโนมัติโดยใช้reprobate

English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

reprobate

(n)คนเลวทราม, See Also:คนสารเลว, คนเลว, Syn.profligate, rake, scoundrel

reprobate

(n)ผู้โดนสาปแช่ง (ทางศาสนา)

reprobate

(adj)เลวทราม, See Also:เลวร้าย, Syn.immoral, wicked

reprobate

(vt)ตำหนิ, See Also:ประณาม, สาปแช่ง, Syn.curse, revile

reprobate

(vt)ไม่ยอมรับ, See Also:ปฏิเสธ, Syn.abhor, disapprove

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]Hope Dictionary

reprobate

(เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See Also:reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn.bad

English-Thai: Nontri DictionaryNontri Dictionary

reprobate

(n)คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา

reprobate

(vt)สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ

Thai-English: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)

ประณาม

(v)condemn, See Also:blame, denounce, damn, censure, reproach, reprobate, criticize, Syn.กล่าวร้าย, พูดให้ร้าย, ให้ร้าย, ตำหนิ, ติเตียน, ด่าว่า, Ant.ชมเชย, Example:ลูกคนใดละเลยไม่เอาใจใส่พ่อแม่จะได้รับการประณามหรือถูกตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู, Thai Definition:กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย

Thai-English-French: Volubilis Dictionary 1.0Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)

ประณาม

[pranām] (v) EN: condemn ; blame ; denounce ; damn ; censure ; reproach ; reprobate ; criticize ; reprimand ; rebuke FR: condamner ; désapprouver ; blâmer

CMU English Pronouncing Dictionary Dictionary [with local updates]CMU Pronouncing Dictionary

reprobate

/R EH1 P R AO0 B EY0 T//เร้ะ ผร่อ เบ่ ถึ//rˈeprɔːbeɪt/

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)Oxford Advanced Learners Dictionary

reprobate

(vt, n,(count))/rˈeprəbeɪt//เร้ะ เผรอะ เบ่ ถึ//r e1 p r @ b ei t/

reprobated

(vt, vt)/rˈeprəbeɪtɪd//เร้ะ เผรอะ เบ่ ถิ ดึ//r e1 p r @ b ei t i d/

reprobates

(vt, n,(count))/rˈeprəbeɪts//เร้ะ เผรอะ เบ่ ถึ สึ//r e1 p r @ b ei t s/

WordNet (3.0)WordNet (3.0)

reprobate

(n)a person without moral scruples, Syn.miscreant

reprobate

(v)reject (documents) as invalid, Ant.approbate

reprobate

(v)abandon to eternal damnation

condemn

(v)express strong disapproval of, Syn.reprobate, decry, objurgate, excoriate

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Reprobate

a. [ L. reprobatus, p. p. of reprobare to disapprove, condemn. See Reprieve, Reprove. ] [ 1913 Webster ]

1. Not enduring proof or trial; not of standard purity or fineness; disallowed; rejected. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Reprobate silver shall men call them, because the Lord hath rejected them. Jer. vi. 30. [ 1913 Webster ]

2. Abandoned to punishment; hence, morally abandoned and lost; given up to vice; depraved. [ 1913 Webster ]

And strength, and art, are easily outdone
By spirits reprobate. Milton. [ 1913 Webster ]

3. Of or pertaining to one who is given up to wickedness; as, reprobate conduct. “Reprobate desire.” Shak. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Abandoned; vitiated; depraved; corrupt; wicked; profligate; base; vile. See Abandoned. [ 1913 Webster ]

Reprobate

n. One morally abandoned and lost. [ 1913 Webster ]

I acknowledge myself for a reprobate, a villain, a traitor to the king. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ]

Reprobate

v. t. [ imp. & p. p. Reprobated p. pr. & vb. n. Reprobating. ] 1. To disapprove with detestation or marks of extreme dislike; to condemn as unworthy; to disallow; to reject. [ 1913 Webster ]

Such an answer as this is reprobated and disallowed of in law; I do not believe it, unless the deed appears. Ayliffe. [ 1913 Webster ]

Every scheme, every person, recommended by one of them, was reprobated by the other. Macaulay. [ 1913 Webster ]

2. To abandon to punishment without hope of pardon. [ 1913 Webster ]

Syn. -- To condemn; reprehend; censure; disown; abandon; reject. [ 1913 Webster ]

Reprobateness

n. The state of being reprobate. [ 1913 Webster ]

Reprobater

n. One who reprobates. [ 1913 Webster ]

German-English: TU-Chemnitz DING DictionaryDING DE-EN Dictionary

verkommen | verkommend | verkommen | verkommt | verkam

to reprobate | reprobating | reprobated | reprobates | reprobated[Add to Longdo]

verkommen { adv }