34 ผลลัพธ์ สำหรับ

disfigure

ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: disfigure, -disfigure-

ค้นหาอัตโนมัติโดยใช้disfigured

English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

disfigure

(vt)ทำให้เสียโฉม, See Also:ทำให้ไม่สวย, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, Syn.damage, blemish, deface, deform

disfigurement

(n)สิ่งที่ทำให้เสียโฉม, See Also:สิ่งที่ทำให้ไม่สวย, สิ่งที่ทำให้เสียหาย, Syn.blemish, defacement, scar

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]Hope Dictionary

disfigure

(ดิสฟิก'เกอะ) vt. ทำให้เสียโฉม, ทำให้ผิดรูปผิดร่าง., See Also:disfigurer n. ดูdisfigure disfiguration n. ดูdisfigure, Syn.distort, mutilate, mar

English-Thai: Nontri DictionaryNontri Dictionary

disfigure

(vt)ทำให้ผิดรูปผิดร่าง, ทำให้เสียรูป, ทำให้เสียโฉม

อังกฤษ-ไทย: ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน [เชื่อมโยงจาก orst.go.th แบบอัตโนมัติและผ่านการปรับแก้]ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

disfiguration; disfigurement

การทำให้เสียโฉม[นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

disfigurement; disfiguration

การทำให้เสียโฉม[นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

facial disfigurement

การทำให้หน้าเสียโฉม[นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

Thai-English: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)

วิกล

(adj)deformed, See Also:disfigured, crippled, weak, feeble, impaired, imperfect, Syn.ไม่ปกติ, อ่อนแอ, ไม่สมบูรณ์

กระบู้กระบี้

(adj)distorted, See Also:dinted, false, dented, deformed, disfigured, Syn.บู้บี้, บู้ๆ บี้ๆ, บุบ, Example:กระป๋องมีรูปร่างกระบู้กระบี้เพราะโดนรถทับ

เสียทรง

(v)lose one's shape, See Also:become deformed, distort, disfigure, spoil (the shape/look of something), Syn.ผิดลักษณะ, เสียรูป, ผิดรูป, Example:เธอไม่ยอมขึ้นรถเมล์ เพราะกลัวผมที่ทำไว้จะเสียทรง, Thai Definition:ไม่เป็นรูปร่างตามที่จัดไว้

เด็กพิการ

(n)disabled child, See Also:deformed child, disfigured child, Syn.เด็กไม่สมประกอบ, Ant.เด็กฉลาด, เด็กเก่ง, เด็กสมบูรณ์

Thai-English-French: Volubilis Dictionary 1.0Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)

เด็กพิการ

[dek phikān] (n, exp) EN: disabled child ; deformed child ; disfigured child FR: enfant handicapé [ m ] ; enfant handicapée [ f ]

เสียโฉม

[sīachōm] (adj) EN: disfigured FR: défiguré

วิกล

[wikon] (adj) EN: deformed ; disfigured ; crippled ; weak ; feeble; impaired ; imperfect

CMU English Pronouncing Dictionary Dictionary [with local updates]CMU Pronouncing Dictionary

disfigure

/D IH0 S F IH1 G Y ER0//ดิ สึ ฟิ กึ เหย่อ (ร)//dɪsfˈɪgjɜːʴ/

disfigured

/D IH0 S F IH1 G Y ER0 D//ดิ สึ ฟิ กึ เหย่อ (ร) ดึ//dɪsfˈɪgjɜːʴd/

disfigurement

/D IH0 S F IH1 G Y ER0 M EH0 N T//ดิ สึ ฟิ กึ เหย่อ (ร) เหม่น ถึ//dɪsfˈɪgjɜːʴment/

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)Oxford Advanced Learners Dictionary

disfigure

(vt)/dˈɪsfˈɪgər//ดิ้ สึ ฟิ เกิ่ร//d i1 s f i1 g @ r/

disfigured

(vt, vt)/dˈɪsfˈɪgəd//ดิ้ สึ ฟิ เกอะ ดึ//d i1 s f i1 g @ d/

disfigures

(vt)/dˈɪsfˈɪgəz//ดิ้ สึ ฟิ เกอะ สึ//d i1 s f i1 g @ z/

disfigurement

(n)/dˈɪsfˈɪgəmənt//ดิ้ สึ ฟิ เกอะ เหมิ่น ถึ//d i1 s f i1 g @ m @ n t/

disfigurements

(n)/dˈɪsfˈɪgəmənts//ดิ้ สึ ฟิ เกอะ เหมิ่น ถึ สึ//d i1 s f i1 g @ m @ n t s/

WordNet (3.0)WordNet (3.0)

disfigurement

(n)an appearance that has been spoiled or is misshapen, Syn.disfiguration, deformity

deface

(v)mar or spoil the appearance of, Syn.disfigure, blemish

defacement

(n)the act of damaging the appearance or surface of something, Syn.disfiguration, disfigurement

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Disfigure

v. t. [ imp. & p. p. Disfigured p. pr. & vb. n. Disfiguring. ] [ OF. desfigurer, F. défigurer; pref. des- (L. dis-) + figurer to fashion, shape, fr. L. figurare, fr. figura figure. See Figure, and cf. Defiguration. ] To mar the figure of; to render less complete, perfect, or beautiful in appearance; to deface; to deform. [ 1913 Webster ]

Disfiguring not God's likeness, but their own. Milton.

Syn. -- To deface; deform; mar; injure. [ 1913 Webster ]

Disfigure

n. Disfigurement; deformity. [ Obs. ] Chaucer. [ 1913 Webster ]

disfigured

adj. having the appearance spoiled; as, a disfigured face; strip mining left a disfigured landscape. [ WordNet 1.5 ]

Disfigurement

n. 1. Act of disfiguring, or state of being disfigured; deformity. Milton. [ 1913 Webster ]

2. That which disfigures; a defacement; a blot. [ 1913 Webster ]

Uncommon expressions . . . are a disfigurement rather than any embellishment of discourse. Hume. [ 1913 Webster ]

Disfigurer

n. One who disfigures. [ 1913 Webster ]