*ลิ่น*

(กฺลิ่น) น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น, โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ เช่น เรื่องนี้ชักมีกลิ่น การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น.

น. กลิ่น.

(กฺลิ่น) น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทำให้ผูกแขวนควํ่าลงมา เรียกว่า กลิ่นควํ่า, ถ้าทำให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง.

ก. นำไม้อันหนึ่งที่ทำให้เป็นร่องยาวมาประกบกับไม้อีกอันหนึ่งที่ทำให้เป็นลิ้นยาวไปตามตัวไม้ให้เข้ากันสนิทพอดี, พูดสั้น ๆ ว่า เข้าลิ้น.

ก. นำไม้อันหนึ่งที่ทำให้เป็นร่องยาวมาประกบกับไม้อีกอันหนึ่งที่ทำให้เป็นลิ้นยาวไปตามตัวไม้ให้เข้ากันสนิทพอดี, พูดเต็มว่า เข้ารางลิ้น.

ก. ชื่นใจด้วยกลิ่น.

ก. ทำให้มีกลิ่นหอมขึ้น.

น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Polianthes tuberosaL. ในวงศ์ Agavaceae ต้นเป็นกอ ดอกสีขาวเป็นช่อตั้งขึ้น กลิ่นหอม, (โบ) ซ่อนชู้.

ก. รู้เบาะแส เช่น ตำรวจได้กลิ่นว่าคนร้ายมาหลบซ่อนอยู่แถวนี้, รู้ระแคะระคาย เช่น ฉันชักได้กลิ่นว่าโครงการนี้ไม่ตรงไปตรงมา.

ก. พูดกลับกลอก.

น. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา.

ดู ลิ่นฮื้อ.

ก. ทะเล้น, หน้าเป็น.

(-ชะ-) ก. ประมาท, โบราณเขียนเป็น ทลีนชรล่งง เช่น อมฺมตาต อปฺปมตฺตา ภเวยฺยาถาติ โอวทิตฺวา ดูกรสองเจ้าจงสองเจ้าอย่าได้ทลีนชรล่งงค่อยน่งงเฝ้าพระบาท อย่าได้คลาศพระองค์พระพ่อเลอย (ม. คำหลวง กุมาร).

(ปฺลิ้น) ก. กลับข้างในบางส่วนให้โผล่ออกมา เช่น ปลิ้นตา, โผล่ยื่นหรือทำให้โผล่ยื่นออกมาจากสิ่งที่มีอะไรห่อหุ้มอยู่ เช่น พุงปลิ้น ตาปลิ้น

ลักลอบหรือหลอกลวงเอาไปซึ่งหน้า เช่น ปลิ้นเอาเงินไป.

(-ปฺลอก, -ปฺล้อน) ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สำเร็จประโยชน์ตน.

ว. ยังเป็นเด็ก.

ว. แปลกไปจากกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้เกิดปฏิกิริยา.

ว. ไม่ใช่พวกเดียวกัน.

รู้ทันกัน, พอแย้มปากก็เห็นไรฟัน ก็ว่า.

น. คนที่พูดดี พูดเก่ง หรือพูดคล่องน่าฟัง.

น. เครื่องแขวนขนาดเล็กทำด้วยดอกไม้สด มีลักษณะคล้ายพู่ ส่งกลิ่นหอมตามชนิดของดอกไม้ที่นำมาเย็บและร้อย นิยมนำไปผูกหรือแขวนที่ร่องประตู หน้าต่าง เป็นต้น หรือเป็นเครื่องประกอบของพวงดอกไม้เครื่องแขวนขนาดใหญ่.

(มะลิ้น) น. ลิ้น เช่น คือมลิ้นคนผู้ ทราบรู้รสแกง (โลกนิติ).

ว. อาการที่พูดกลับกลอกตลบตะแลง.

ดูใน ร้อย ๑.

น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง.

น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในวงศ์ Manidae ตัวยาว เกล็ดใหญ่หนาแข็งซ้อนเหลื่อมกัน หน้าแหลม เล็บหนายาวโค้งปลายแหลมใช้ขุดดินและปีนต้นไม้ หางยาวม้วนงอได้ เมื่อตกใจหรือป้องกันศัตรูจะม้วนตัวกลม ลิ้นยาวเป็นเส้นมีน้ำลายเหนียวใช้จับมดและปลวก แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Manis javanica Desmarest และชนิด M. pentadactyla Linn. ชนิดหลังตัวเล็กกว่าเล็กน้อยและมีโอกาสพบได้น้อยกว่าชนิดแรก, นิ่ม ก็เรียก.

น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลำคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน ใช้ลิ้นเลียขนเลียแผลเพื่อทำความสะอาดได้

โดยปริยายหมายถึงส่วนของสิ่งต่าง ๆ มักมีรูปแบน ยาวหรือกลม ที่อยู่ภายใน ก็มี เช่น ลิ้นหีบ ลิ้นลุ้ง ที่อยู่ภายนอก ก็มี เช่น ลิ้นของปี่ ที่เป็นชั้นอยู่ภายในยกถอดออกได้ ก็มี เช่น ลิ้นเชี่ยนหมาก ลิ้นกล่องอาหาร

อุปกรณ์สำหรับปิดเปิดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่นอากาศ นํ้า เป็นต้น หยุดการเคลื่อนที่ผ่าน หรือเคลื่อนที่ผ่านไปได้

การพูด, ถ้อยคำ, เช่น ไม่เชื่อลิ้นเจ้าแล้วนะแก้วตา.

น. ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น.

ก. อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้.

ว. ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นกระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน (ขุนช้างขุนแผน)

มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ.

น. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.

ว. ประจบประแจง, สอพลอ.

น. ไม้แผ่นบาง ๆ สำหรับสอดเพลาะกระดานเป็นระยะ ๆ ให้สนิทแข็งแรง.

น. ฝิ่นดิบที่ทำมาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ.

น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.

น. ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก.

ว. อาการที่พูดอ้อแอ้หรือพูดไม่ชัดอย่างคนเมาเหล้าเป็นต้น.

ว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.

ว. อาการที่พูดไม่ชัดเหมือนดังลิ้นโตจนคับปาก.

น. ภาวะที่ลิ้นถูกดันออกมาจากตำแหน่งปรกติที่อยู่ในปาก เนื่องจากลิ้นบวมหรืออวัยวะที่อยู่ใต้ลิ้นดันลิ้นขึ้นมา.

น. ส่วนที่สอดอยู่ในช่องด้านหน้าตู้และโต๊ะเป็นต้น รูปคล้ายหีบไม่มีฝา ชักออกและผลักเข้าได้.

น. ภาวะที่ลิ้นไม่สามารถทำงานได้เป็นปรกติเนื่องจากการหมดสติเป็นต้น.