*ความสูง*

น. ระยะความสูงที่นกเขาบินขึ้นไปถึงได้ เช่น พระปฐมเจดีย์สูงชั่วนกเขาเหิน.

น. ช่วงความสูงของเรือนไทย, โดยปริยายหมายถึงบางสิ่งที่มีลักษณะสูงเช่นนั้น

น. ช่วงความสูงของเรือนไทยตั้งแต่หลังรอดขึ้นไปจนถึงใต้ขื่อ.

น. ช่วงความสูงของเรือนไทยตั้งแต่พื้นดินขึ้นไปจนถึงใต้รอด.

น. ช่วงความสูงของเรือนไทยตั้งแต่หลังขื่อขึ้นไปจนถึงอกไก่.

น. ภูมิประเทศที่เป็นที่ราบซึ่งอาจจะราบเรียบหรือมีลักษณะเป็นลูกคลื่น โดยปรกติความสูงตํ่าของพื้นที่ในบริเวณนั้นจะแตกต่างกันไม่เกิน ๑๕๐ เมตร.

น. น้ำขึ้นและน้ำลงที่เกิดขึ้นในวันขึ้น ๘ ค่ำ หรือแรม ๘ ค่ำ ซึ่งช่วงระหว่างความสูงของน้ำขึ้นกับน้ำลงมีระยะต่างกันน้อยมาก.

(พูมิ-) น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน รวมถึงความสูงตํ่าของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ.

น. ลักษณะของพื้นผิวตามแนวนอนระหว่างจุด ๒ จุดที่มีความสูงเสมอกัน โดยปรกติใช้ระดับนํ้าทะเลเป็นมาตรฐานในการวัด, เรียกเครื่องวัดความเสมอของพื้นผิวว่า เครื่องวัดระดับ.

น. ความสูงของพื้นนํ้าทะเลในขณะใดขณะหนึ่ง.

ก. ลดระดับความสูงในการบิน.

น. ชายฉกรรจ์ซึ่งเป็นราษฎรสามัญที่สมควรต้องสักข้อมือเป็นไพร่หลวงหรือไพร่สมเพื่อรับราชการแผ่นดิน เดิมใช้ความสูง ๒ ศอกคืบเป็นเกณฑ์กำหนด ต่อมาใช้อายุ ๑๘ ปีเป็นเกณฑ์กำหนด เว้นแต่จะได้รับยกเว้น.

(อุนหะพูม) น. ระดับความสูงต่ำของความร้อน นิยมวัดได้ด้วยเครื่องมือที่เรียกว่า เทอร์โมมิเตอร์.