*ขานรับ*

ว. คำขานรับของผู้หญิง.

ก. ออกเสียงพูดหรือตอบเป็นต้น เช่น ขานยาม ขานรับ.

ขานรับเมื่อผู้ตรวจเรียกชื่อนักโทษทุกยาม เช่น ถ้าลักพระปล้นสดมลักช้างม้าเปนสัจให้จำ ๕ ประการไว้ในคุกให้ขานยาม (สามดวง).

ว. คำขานรับ

ว. คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.

ว. คำที่ผู้หญิงใช้ขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.

น. คำขานรับพระมหากษัตริย์.

ว. ไม่ตอบ, ไม่ขานรับ, เช่น เรียกแล้วก็ยังไม่หือไม่อือ.

ว. เสียงกู่เรียกหรือขานรับอย่างดัง.

ว. คำลงท้ายของการร้องเรียก ถาม หรือขานรับเป็นต้น ใช้ในลักษณะที่ไม่สุภาพหรือเป็นกันเอง เช่น แดงเว้ย ไปไหนเว้ย ไปตลาดมาเว้ย เบื่อจริงเว้ย, โว้ย ก็ว่า.