*กระดากอาย*

ก. ทำหรือพูดกลบเกลื่อนความกระดากอายที่เกิดจากความพลั้งพลาดแล้วถูกจับได้.

ก. กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรเทาความกระดากอาย.

ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.

ก. กระดากอาย.

ว. วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย

วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้น ว่า หน้าเจื่อน.

ว. วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น.

น. หน้าเต็มไปด้วยเลือดฝาดเพราะความกระดากอายหรือโกรธเป็นต้น.

ว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท กระดากอาย เพราะถูกจับผิดได้เป็นต้น, หน้าเจื่อน ก็ว่า.