กลิ้ง

(กฺลิ้ง) ก. อาการอย่างของกลมพลิกเลื่อนไปตามพื้น เช่น ซุงกลิ้ง ครกกลิ้ง ลูกหินกลิ้ง, ทำให้ของกลมพลิกเลื่อนไปตามพื้น เช่น กลิ้งครก กลิ้งซุง กลิ้งลูกหิน

โดยปริยายหมายความว่า พลิกแพลงเอาตัวรอด, จับไม่ติด, เช่น คนคนนี้กลิ้งได้รอบตัว.

(กฺลิ้ง) น. ร่ม เช่น เมลืองมล่านกลิ้งเพรื้อม เพรอศพราย (ยวนพ่าย), กลึ้ง ก็ว่า.

ก. กลับไปกลับมาเอาแน่ไม่ได้, กลอกกลิ้ง ก็ว่า.

(กฺลิ้งกฺลาง-) น. ชื่อไม้เถาชนิด Dioscorea bulbiferaL. ในวงศ์ Dioscoreaceae ตามง่ามใบมีหัวกลมขรุขระ, ว่านพระฉิม ก็เรียก.

ก. พยายามช่วยตัวเองเท่าที่จะทำได้ เช่น ยากจนก็กลิ้งเกลือกไปตามบุญตามกรรมไม่ขอพึ่งใคร, เกลือกกลิ้ง ก็ว่า.

ว. หลบหลีกไปได้คล่องจนจับไม่ติด (มักใช้ในทางไม่ดี), กลมเป็นลูกมะนาว ก็ว่า.