-polemist-

a. [ Gr. &unr_; warlike, fr.&unr_; war: cf. F. polémique. ] 1. Of or pertaining to controversy; maintaining, or involving, controversy; controversial; disputative; as, a polemic discourse or essay; polemic theology. [ 1913 Webster ]

2. Engaged in, or addicted to, polemics, or to controversy; disputations; as, a polemic writer. South. [ 1913 Webster ]

n. 1. One who writes in support of one opinion, doctrine, or system, in opposition to another; one skilled in polemics; a controversialist; a disputant. [ 1913 Webster ]

The sarcasms and invectives of the young polemic. Macaulay. [ 1913 Webster ]

2. A polemic argument or controversy. [ 1913 Webster ]

Polemical

a. Polemic; controversial; disputatious. -- Po*lem"ic*al*ly, adv. [1913 Webster]

Polemical and impertinent disputations. Jer. Taylor. [1913 Webster]

Polemicist

n. A polemic. [ R. ] [ 1913 Webster ]

Polemics

n. [ Cf. F. polémique. ] The art or practice of disputation or controversy, especially on religious subjects; that branch of theological science which pertains to the history or conduct of ecclesiastical controversy. [ 1913 Webster ]

English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

(n)ศิลปะการโต้เถียง, Syn.argument, debate

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]Hope Dictionary

(พะเลม'มิคซฺ) n. ศิลปะการโต้เถียงหรือโต้แย้ง

English-Thai: Nontri DictionaryNontri Dictionary

(n)การโต้เถียง, การถกเถียง, การทะเลาะ, การโต้แย้ง

polemical

(adj)โต้เถียง, ถกเถียง, ทะเลาะ, โต้แย้ง

อังกฤษ-ไทย: ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน [เชื่อมโยงจาก orst.go.th แบบอัตโนมัติและผ่านการปรับแก้]ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

My father's little library consisted chiefly of books on polemic divinity, most of which I read.

บทโจมตี[วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕]

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpusตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus

polemic

CMU English Pronouncing Dictionary Dictionary [with local updates]CMU Pronouncing Dictionary

/P AH0 L EH1 M IH0 K//เผอะ เล้ะ หมิ ขึ//pəlˈemɪk/

/P OW0 L EH1 M IH0 K S//โผ่ว เล้ะ หมิ ขึ สึ//pəʊlˈemɪks/

polemical

/P AH0 L EH1 M AH0 K AH0 L//เผอะ เล้ะ เหมอะ เขิ่ล//pəlˈeməkəl/

polemicist

/P AH0 L EH1 M AH0 S AH0 S T//เผอะ เล้ะ เหมอะ เสอะ สึ ถึ//pəlˈeməsəst/

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)Oxford Advanced Learners Dictionary

(n,(count), adj)/pəlˈemɪk//เผอะ เล้ะ หมิ ขึ//p @1 l e1 m i k/

(n,(count))/pəlˈemɪks//เผอะ เล้ะ หมิ ขึ สึ//p @1 l e1 m i k s/

polemically

(adv)/pəlˈemɪkliː//เผอะ เล้ะ หมิ ขลี่//p @1 l e1 m i k l ii/

WordNet (3.0)WordNet (3.0)

(n)a controversy (especially over a belief or dogma)

(adj)of or involving dispute or controversy, Syn.polemical

polemicist

(n)a writer who argues in opposition to others (especially in theology), Syn.polemist, polemic

(n)the branch of Christian theology devoted to the refutation of errors

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53Collaborative International Dictionary (GCIDE)

2. Engaged in, or addicted to, polemics, or to controversy; disputations; as, a polemic writer. South. [ 1913 Webster ]