*ไม่หยุดหย่อน*

ก. ต้มให้เดือดนาน ๆ เพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า รํ่าไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี (รามเกียรติ์ ร. ๑).

ก. อาการที่ปลาขนาดเล็กใช้ปากงับเหยื่อเป็นต้นนิดหนึ่งแล้วดึงมาโดยเร็ว, อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกคนนี้งานการไม่ทำ คอยแต่ตอดเงินพ่อแม่, โดยปริยายหมายถึงอาการเหน็บแนมเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่หยุดหย่อน เช่น เขาคงไม่ชอบฉัน เลยตอดฉันอยู่เรื่อย.

ว. รํ่าไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น ฝีพายลงเต็มลำจ้ำตะบม (บทดอกสร้อย).

ว. ไม่หยุดหย่อน เช่น ขอตะพึด.

ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน.

ว. เว้นระยะ มักใช้ในประโยคปฏิเสธ เช่น ทำงานไม่หยุดหย่อน คือ ทำงานไม่เว้นระยะ.