*เครื่องล่อ*

ก. หย่อนเบ็ดล่อปลา, โดยปริยายหมายความว่า ล่อให้หลงโดยมีเครื่องล่อ.

เครื่องล่อใจ

(-มิด) ว. ไม่มีเหยื่อ, ไม่มีเครื่องล่อใจ, ไม่รับสินบน

ปราศจากความยินดีอันเป็นเครื่องล่อใจ.

น. เครื่องล้อมกันเป็นเขตของบ้านเป็นต้น มักทำด้วยเรียวไผ่ ต้นไม้ขนาดเล็ก หรือสังกะสี เช่น รั้วมะขามเทศ รั้วสังกะสี, โดยปริยายเรียกทหารซึ่งทำหน้าที่เป็นกำลังป้องกันชาติ ว่า รั้วของชาติ.

น. เครื่องล่อใจให้ติดอยู่ในโลก ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส.

เครื่องล่อใจ เช่น เอาสินสะกางสอดจ้าง แข็งดั่งเหล็กเงินง้าง อ่อนได้ดังใจ (ลอ)

เครื่องล่อ