*เกลื่อนกลาด*

(กฺล่น) ก. เกลื่อนกลาด, ดื่นดาษ, เรี่ยรายอยู่.

(กฺลาด) ว. ดาษดื่น, ใช้เข้าคู่กับคำ เกลื่อน เป็น เกลื่อนกลาด หรือ กลาดเกลื่อน.

(-เกฺลื่อน) ว. ดาษดื่น, เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป, เกลื่อนกลาด ก็ว่า.

(จอระกฺลู่) ก. เที่ยวลอยเกลื่อนกลาดอยู่ เช่น จรกลู่ขึ้นกลางโพยมากาศ (ม. คำหลวง ทศพร).

ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดารดาษ ดาษ หรือ ดาษดา ก็ใช้.

(-ระดาด) ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดาดาษ ดาษ หรือ ดาษดา ก็ว่า.

(ดาด, ดาดสะดา) ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดาดาษ หรือ ดารดาษ ก็ใช้.

(ดาด-) ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดื่นดาษ ก็ว่า.

(ดาดสะเดียน) ว. เดียรดาษ, เกลื่อนกลาด.

ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดาษดื่น ก็ว่า.

(เดียระดาด) ว. เกลื่อนกลาด, เกลื่อน, ดื่นดาษ, ดาษเดียร ก็ใช้.

ก. ตายมากมายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.

(เนระ-) ก. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด, เช่น เสมือนหนึ่งราชกัญญาคณานางสนมล้มเนรนาดด้วยอาลัย (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).

(พันลาย) ก. มากมาย, เกลื่อนกลาด

ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน, ที่งอกหรือขึ้นรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น หญ้ารก ป่ารก, น่ารำคาญเพราะไม่เป็นระเบียบ เช่น รกตา รกหู รกสมอง.

ว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่สิ่งที่อยู่ในลักษณะที่ล้มทับกันอยู่เรี่ยรายมากมาย).

ว. กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดอย่างยุ่งเหยิง ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นที่เป็นทาง, เลอะเทอะ, เช่น นอนเลเพลาดพาด ทิ้งข้าวของไว้เลเพลาดพาด.

(สฺระ-) ว. เกลื่อนกลาด, ดาษดื่น.

(-เกียน) ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด.