(กฺล่น) ก. เกลื่อนกลาด, ดื่นดาษ, เรี่ยรายอยู่.
ว. เกลื่อน, ดาษดื่น, กลาดเกลื่อน ก็ว่า.
(กฺลากฺลาด) ว. มากหลาย, เกลื่อนกล่น, เช่น มากลากลาดกันแดน (ลอ).
(กาด) น. ไม้ฟืน เช่น คือโกยกาฐอันกองแลนองธรณิภาค กลาดกล่นถกลหลาก อนันต์ (สรรพสิทธิ์)
(คฺลํ่า) ว. สับสน, เกลื่อนกล่น, มาก, มักใช้คู่กับคำ คลา เป็น คลาคล่ำ.
ว. เสียงร้องไห้มีสะอื้น, บางทีเขียนเป็น ซซิกซแซ ก็มี เช่น ก็พร้อมกนนกล้นนน้ำตามิได้ ไห้ซซิกซแซไปในที่น้นน (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
(เนระ-) ก. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด, เช่น เสมือนหนึ่งราชกัญญาคณานางสนมล้มเนรนาดด้วยอาลัย (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).
(พฺลุกพฺล่าน) ก. เกะกะ, ขวักไขว่, เกลื่อนกล่น.
ว. ใช้เป็นราชาศัพท์ หมายความว่า มากล้นพ้นประมาณ, ใช้เขียนย่อว่า ล้นเกล้าฯ ก็ได้ เช่น นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าฯ หาที่สุดมิได้.
ว. เกลื่อนกล่นอยู่ในอากาศ.
น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ชนิด Varanus salvator (Laurenti) ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด โตเต็มวัยยาวได้ถึง ๒.๕ เมตร ตัวอ้วนใหญ่สีน้ำตาลเข้ม มีลายดอกสีเหลืองพาดขวาง หางยาว อาศัยและหากินบริเวณใกล้นํ้า, ตัวเงินตัวทอง หรือ แลน ก็เรียก.
(อะนันตะ-, อะนัน) ว. ไม่มีสิ้นสุด, มากล้น, เช่น อนันตคุณ คุณอนันต์.
(-เกียน) ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด.
ว. อนันต์, ไม่มีที่สุด, มากล้น.