*คลั่ก*

(คฺลั่ก) ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น หม้อข้าวเดือดคลั่ก ๆ.

ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกปลัก ก็ว่า

ในการเล่นดวดหมายถึงลักษณะที่หมาก ๓ ตัวเดินไปถึงที่สุด มารวมกันอยู่ในตาสุดท้ายที่จะสุกออกพ้นกระดาน แต่ทอดแต้มออกไม่ได้

โดยปริยายหมายถึงอาการที่คนมารวมกันมาก ๆ ไปไหนไม่ได้.