(อะเฟาลฺ') adv., adj. ในภาวะที่ปะทะกัน, พัวพัน, ซึ่งปะทะกัน, Syn.entangled with
(แอน' ทีพาทิเคิล) n. อนุภาคที่ทำลายกันเองเมื่อปะทะกัน เช่น อีเล็คตรอน และโปซิตรอน (as an electron and a positron)
(คะไลดฺ') { collided, colliding, collides } vi. ปะทะกันโครม, ชนกันโครม, ขัดแย้ง, Syn.smash -Conf. knock
(คะลิส'เชิน) n. การปะทะกันโครม, ความขัดแย้ง, , Syn.clash
(ฟีซ', เฟซ) n. ความกังวล, การพุ่งออกไปอย่างรุนแรง, การชนอย่างแรง, การปะทะกันอย่างแรง
(สไทรฟฺ) n. ความขัดแย้งอย่างรุนแรง, การต่อสู้กัน, การปะทะกัน, การดิ้นรน, การทะเลาะวิวาท, ความสับสนอลหม่าน, ความพยายามเต็มที่, การแข่งขัน, See Also:strifeful adj., Syn.discord, conflict-A. peace, concord
(ทูเกธ'เธอะ) adv. ด้วยกัน, พร้อมกัน, ร่วมกัน, เข้าด้วยกัน, ปะทะกัน, สัมพันธ์กัน, เกี่ยวข้องกัน, เวลาเดียวกัน, โดยไม่หยุดยั้ง