แปลศัพท์
PopThai
dropdown
US
34 ผลลัพธ์ สำหรับ 

reprobater

 ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: -reprobater-, *reprobater*
ค้นหาอัตโนมัติโดยใช้reprobate
Collaborative International Dictionary (GCIDE)

n. One who reprobates. [ 1913 Webster ]

a. [ L. reprobatus, p. p. of reprobare to disapprove, condemn. See Reprieve, Reprove. ] [ 1913 Webster ]

1. Not enduring proof or trial; not of standard purity or fineness; disallowed; rejected. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Reprobate silver shall men call them, because the Lord hath rejected them. Jer. vi. 30. [ 1913 Webster ]

2. Abandoned to punishment; hence, morally abandoned and lost; given up to vice; depraved. [ 1913 Webster ]

And strength, and art, are easily outdone
By spirits reprobate. Milton. [ 1913 Webster ]

3. Of or pertaining to one who is given up to wickedness; as, reprobate conduct. “Reprobate desire.” Shak. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Abandoned; vitiated; depraved; corrupt; wicked; profligate; base; vile. See Abandoned. [ 1913 Webster ]

n. One morally abandoned and lost. [ 1913 Webster ]

I acknowledge myself for a reprobate, a villain, a traitor to the king. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ]

v. t. [ imp. & p. p. Reprobated p. pr. & vb. n. Reprobating. ] 1. To disapprove with detestation or marks of extreme dislike; to condemn as unworthy; to disallow; to reject. [ 1913 Webster ]

Such an answer as this is reprobated and disallowed of in law; I do not believe it, unless the deed appears. Ayliffe. [ 1913 Webster ]

Every scheme, every person, recommended by one of them, was reprobated by the other. Macaulay. [ 1913 Webster ]

2. To abandon to punishment without hope of pardon. [ 1913 Webster ]

Syn. -- To condemn; reprehend; censure; disown; abandon; reject. [ 1913 Webster ]

n. The state of being reprobate. [ 1913 Webster ]

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
(n)คนเลวทรามSee Also:คนสารเลว, คนเลวSyn.profligate, rake, scoundrel
(n)ผู้โดนสาปแช่ง (ทางศาสนา)
(adj)เลวทรามSee Also:เลวร้ายSyn.immoral, wicked
(vt)ตำหนิSee Also:ประณาม, สาปแช่งSyn.curse, revile
(vt)ไม่ยอมรับSee Also:ปฏิเสธSyn.abhor, disapprove
Hope Dictionary
(เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ.See Also:reprobacy n. reprobateness n. reprobater n.Syn.bad
Nontri Dictionary
(n)คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา
(vt)สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ
ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**
คุณโจนส์รู้มั้ยคะ ว่าคนชื่อเสีย วอลเตอร์ เฮเก้น... ...ซึ่งใช้เวลาทุกๆ นาทีไล่ตามผู้หญิง... ...ได้รับการติดต่อให้เล่นที่เกาะครูว์ ชิงเงินหมื่นเหรียญThe Legend of Bagger Vance (2000)
นั่นไม่แปลกใจเลยเมื่อดูจากรายชื่อพวกชั่ว ๆ ที่เป็นลูกค้าตู้ฝากของธนาคารThe Bank Job (2008)
ฉันกำลังจะมีเซ็กซ์สุดหฤหรรษ์กับ...Love & Other Drugs (2010)
มันเป็นที่ที่สงบ เป็นการภาคทัณฑ์ตนเองDetective K: Secret of Virtuous Widow (2011)
Francis Haddock ทั้งขี้เมา ทั้งไร้จริยธรรมThe Adventures of Tintin (2011)
Ι thіnk іt'ѕ hіgh tіmе yоu рut аn еnd tо thіѕ lіttlе gаmе оf yоurѕ.Cloud Atlas (2012)
พวกสำมะเลเทเมาThe Three Bears (2012)
ธนาคารและรถไฟรอบตัวเลย และนายก้ทอดทิ้งกัน เลือกที่ปล้นไปจากเราThe Original (2016)
ไอ้เหลือขอคนนี้ คือไบรอัน ฟิตซ์แพทริกSalesmen Are Like Vampires (2017)
WordNet (3.0)
(n)a person without moral scruplesSyn.miscreant
(v)reject (documents) as invalidAnt.approbate
(v)abandon to eternal damnation
Collaborative International Dictionary (GCIDE)

a. [ L. reprobatus, p. p. of reprobare to disapprove, condemn. See Reprieve, Reprove. ] [ 1913 Webster ]

1. Not enduring proof or trial; not of standard purity or fineness; disallowed; rejected. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Reprobate silver shall men call them, because the Lord hath rejected them. Jer. vi. 30. [ 1913 Webster ]

2. Abandoned to punishment; hence, morally abandoned and lost; given up to vice; depraved. [ 1913 Webster ]

And strength, and art, are easily outdone
By spirits reprobate. Milton. [ 1913 Webster ]

3. Of or pertaining to one who is given up to wickedness; as, reprobate conduct. “Reprobate desire.” Shak. [ 1913 Webster ]

Syn. -- Abandoned; vitiated; depraved; corrupt; wicked; profligate; base; vile. See Abandoned. [ 1913 Webster ]

n. One morally abandoned and lost. [ 1913 Webster ]

I acknowledge myself for a reprobate, a villain, a traitor to the king. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ]

v. t. [ imp. & p. p. Reprobated p. pr. & vb. n. Reprobating. ] 1. To disapprove with detestation or marks of extreme dislike; to condemn as unworthy; to disallow; to reject. [ 1913 Webster ]

Such an answer as this is reprobated and disallowed of in law; I do not believe it, unless the deed appears. Ayliffe. [ 1913 Webster ]

Every scheme, every person, recommended by one of them, was reprobated by the other. Macaulay. [ 1913 Webster ]

2. To abandon to punishment without hope of pardon. [ 1913 Webster ]

Syn. -- To condemn; reprehend; censure; disown; abandon; reject. [ 1913 Webster ]

n. The state of being reprobate. [ 1913 Webster ]

n. One who reprobates. [ 1913 Webster ]

เพิ่มคำศัพท์
add
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ