(n)preposition, Example:ในการสังเคราะห์ภาษาไทยนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างคำบุพบทหรือคำคุณศัพท์ต่างๆ, Unit:คำ, Thai Definition:คำบุพบทคือคำซึ่งมีหน้าที่เชื่อมระหว่างคำนามกับคำนาม

บุรพบท

(n)preposition, Syn.บุพบท, คำเชื่อม, Example:นักศึกษามักใช้บุรพบทไม่ค่อยถูกต้องตามหลักภาษาไทย, Thai Definition:คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้านาม สรรพนาม หรือกริยา

บุพบทวลี

(n)prepositional phrase, Example:คำวิเศษณ์บางทีก็มีลักษณะเป็นบุพบทวลีได้เหมือนกัน, Thai Definition:คำบุพบทที่เรียงต่อกันซึ่งมีความหมาย

บุพบท

(n)preposition, Syn.คำเชื่อม, บุรพบท, Example:คำว่า “ลวนลาม” จะตามด้วยคำนามที่เป็นกรรมได้โดยไม่ต้องมีบุพบทมานำหน้า, Thai Definition:คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้าคำนาม สรรพนาม หรือกริยา

Thai-English-French: Volubilis Dictionary 1.0Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)

บุพบท

[bupphabot] (n) EN: preposition FR: préposition [ f ]

บุพบทวลี

[bupphabot walī] (n, exp) EN: prepositional phrase

Oxford Advanced Learners Dictionary (pronunciation guide only)Oxford Advanced Learners Dictionary

preposition

/prˌepəzˈɪʃən//เพระ เผอะ ซิ เฉิ่น//p r e2 p @ z i1 sh @ n/

prepositions

/prˌepəzˈɪʃənz//เพระ เผอะ ซิ เฉิ่น สึ//p r e2 p @ z i1 sh @ n z/

prepositional

/prˌepəzˈɪʃənl//เพระ เผอะ ซิ เฉิ่น ล//p r e2 p @ z i1 sh @ n l/

WordNet (3.0)WordNet (3.0)

preposition

(n)a function word that combines with a noun or pronoun or noun phrase to form a prepositional phrase that can have an adverbial or adjectival relation to some other word

preposition

(n)(linguistics) the placing of one linguistic element before another (as placing a modifier before the word it modifies in a sentence or placing an affix before the base to which it is attached)

prepositional

(adj)of or relating to or formed with a preposition

prepositionally

(adv)as a preposition

prepositional object

(n)the object governed by a preposition, Syn.object of a preposition

prepositional phrase

(n)a phrase beginning with a preposition

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Preposition

n. [ L. praepositio, fr. praeponere to place before; prae before + ponere to put, place: cf. F. préposition. See Position, and cf. Provost. ] [ 1913 Webster ]

1. (Gram.) A word employed to connect a noun or a pronoun, in an adjectival or adverbial sense, with some other word; a particle used with a noun or pronoun (in English always in the objective case) to make a phrase limiting some other word; -- so called because usually placed before the word with which it is phrased; as, a bridge of iron; he comes from town; it is good for food; he escaped by running. [ 1913 Webster ]

2. A proposition; an exposition; a discourse. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

He made a long preposition and oration. Fabyan. [ 1913 Webster ]

Prepositional

a. [ Cf. F. prépositionnel. ] Of or pertaining to a preposition; of the nature of a preposition. Early. -- Prep`o*si"tion*al*ly, adv. [1913 Webster]

Chinese-English: CC-CEDICT DictionaryCC-CEDICT CN-EN Dictionary

介词