-ตู๊-

ก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น ขายขวดได้เงินมาพอตู๊เป็นค่ากับข้าว.

น. เครื่องเรือนสำหรับเก็บหรือใส่สิ่งของ มีรูปทรงสี่เหลี่ยม มีฝาด้านข้าง ด้านหลัง และด้านบน ด้านล่างมีพื้น ทางด้านหน้ามีบานปิดเปิดได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตู้ยาม รถตู้.

ว. ทู่, เรียกควายเขาสั้นหงิกเข้ามาหาหู ว่า ควายเขาตู้.

ว. เพี้ยนตัว, ไม่ตรง, (ใช้ในการอ่านหนังสือ) เช่น อ่านตู่ตัว ด เป็นตัว ค.

น. ผู้หญิงที่แต่งเครื่องประดับจำพวกทองคำมากเกินพอดี.

(-นิระ-) น. ตู้ที่ทำขึ้นให้แข็งแรงเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันทรัพย์สินภายในจากการโจรกรรมหรืออัคคีภัย.

น. ตู้เก็บพระไตรปิฎก.

ก. อ้างพุทธพจน์ผิด ๆ ถูก ๆ.