*อุ่ย*

อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก.

ว. หนักและแน่น.

ว. อ้วนท้องพลุ้ย.

ว. ไม่คล่องแคล่ว, เคลื่อนตัวยากอย่างคนอ้วน.

อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการตกใจ มักเป็นเสียงผู้หญิง.

ว. คำประกอบท้ายประโยคหมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก, เช่น ร้อนจะตาย, คำเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น เช่น อุ๊ยตาย ตายแล้ว.

ว. อ้วนอุ้ยอ้าย.

อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น อุ๊ย ! อกจะแตก, อกแตก ก็ว่า.

อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น อุ๊ย ! อกแตก, อกจะแตก ก็ว่า.