*หญิงงาม*

เรียกหญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี ว่า นางกลางเมือง, โสเภณี หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หรือ หญิงงามเมือง ก็ว่า.

(กันละยานี) น. นางงาม, หญิงงาม.

น. หญิงงามเมือง.

น. รูปร่างหล่อเหลา, หญิงงามหล่อเหลา.

น. รูปงาม, หญิงงาม.

น. รูปร่างงามสง่า เช่น หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง (อิเหนา), หญิงงามสง่า เช่น พระเพื่อนโฉมยงหย้อง อยู่เพี้ยงดวงเดือน (ลอ).

(ซาม-) น. หญิงงามน่ารัก, นางงามผู้เป็นที่รัก.

(ซาม-) น. หญิงงามน่ารัก, นางงามผู้เป็นที่รัก.

(นะคอน-) น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี เช่น ให้หากระลาการไปสั่งว่าอีมีเปนคนชั่ว ครั้นถามอีมี ๆ รับว่าเปนคนนครโสเภณีต้นสาเกแต่แผ่นดินหลัง (สามดวง), โสเภณี หญิงโสเภณี หญิงนครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า, (แบบ) นครโสภิณี.

น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หรือ หญิงงามเมือง ก็ว่า.

โดยปริยายหมายความว่า หญิงสวย, หญิงงาม.

(วะระดะ-, วอระดะ-) น. หญิงงาม.

น. หญิงงามเมือง.

น. หญิงงาม เช่น โฉมสะคราญ.

(-ทะรี) น. หญิงงาม, นางงาม, หญิงทั่วไป.

น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า.

(หยิงนะคอน-) น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี หญิงโสเภณี นครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า, (แบบ) หญิงนครโสภิณี.

น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี นครโสเภณี หญิงนครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า.

(ออน, ออระ) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย (นิ. นรินทร์).