*นุง*

(-หฺนุง) น. เขาสูง.

น. ไม้คู่สำหรับขึงเข็ดด้ายให้ตึง แล้วใช้แปรงขนหมีหวีเพื่อแยกเส้นด้าย.

ว. ยุ่ง, นุ่ง ก็ว่า.

ว. ยุ่งเหยิง.

ว. มากมายพัลวัน เช่น ลูกหลานนุงนัง หนี้สินนุงนัง, พันกันยุ่ง เช่น ด้ายยุ่งนุงนัง.

ว. ยุ่งใหญ่, พันกันยุ่ง.

จังหวัดพัทลุง เช่น ชาตรีมีแต่ล้วนชาวตะลุง ซัดกันนุงตามถนนแห่กรวดลาว (อิเหนา).

ว. ติดกันนุงนัง, เกี่ยวเนื่องกันยุ่ง, ผูกติดกันและห้อยแขวนอยู่ (ปาเลกัว), เช่น ให้เอามันผู้ลอบทำแก่ท่านนั้นมาจำน่องแน่ง เอาขึ้นขาหย่างประจารปลงลงทวนด้วยลวดหนัง ๓๐ ที (สามดวง)

ว. ยุ่ง, นุง.

ว. ยุ่ง, นุง ก็ว่า.

ว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.

ว. ยุ่งมาก, นุงนัง, สับสนวุ่นวาย.