*ของมีคม*

ก. ใช้ของมีคมเช่นมีดโกนตัดให้ลึกเข้าไปในเนื้อ เช่น เชือดคอ.

ก. ทำให้ขาดด้วยของมีคม เช่น ตัดกระดาษ ตัดผ้า

ก. เชือดหรือเฉือนลงไปอย่างแรงด้วยของมีคม เช่น เนื้อเหนียวเถือไม่เข้า

ก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด.

ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออก เช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปากถังปากสัดปากทะนาน, โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่น เอามีดปาดหน้า.

(แผฺล) น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล

ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึง อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ.

ว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม, สุดกั่น สุดด้าม หรือ สุดลิ่ม ก็ว่า.

น. เรียกเลือดที่ออกซึม ๆ ที่ผิวหนังตรงที่ถูกของมีคม.

(สัดดอน) น. ศัสตรา, ของมีคมเป็นเครื่องฟันแทง.

(สัดตฺระ-) น. ศัสตรา, ของมีคมเป็นเครื่องฟันแทง.

(สัดตฺรา, สัดตฺราวุด) น. ของมีคมเป็นเครื่องฟันแทง, อาวุธต่าง ๆ.

ก. เอาของมีคมเช่นมีดหรือขวานฟันลงไปโดยแรงหรือซอยถี่ ๆ เช่น สับกระดูกหมู สับมะละกอ, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายงอนหรือปลายแหลมเจาะลงไป เช่น เอาขอสับช้าง, เอาสิ่งที่เป็นขอเกี่ยวเข้าไว้ เช่น สับขอหน้าต่าง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สับด้วยสันมือ ถูกโขกถูกสับ

(สาดตฺรา) น. ของมีคม.

ก. ตัด, ฟันให้ขาด, เช่น สินมือสินเท้า, ใช้ของมีคมตัดและแต่งให้เรียบร้อย เช่น สินหัวไม้.

ว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม, มิดด้าม ก็ว่า.