*ขจร*

(ขะจอน) ดู สลิด ๑.

(ขะจอน-) น. ชื่อหญ้าชนิด Pennisetum pedicellatum Trin. และ P. polystachyon (L.) Schult. ในวงศ์ Gramineae แพร่พันธุ์รวดเร็วมากและปราบยาก หญ้าทั้ง ๒ ชนิดนี้ต้นอ่อนใช้เป็นอาหารสัตว์ ต้นแก่ใช้ทำกระดาษได้.

(-จอน) ก. บินไป, เหาะไป.

(กฺวาง-) น. นกกางเขน เช่น บ่าวขุนกวางเขนเขจร (สมุทรโฆษ).

(ขะ-) ก. กระจาย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ขจร เป็น ขจรขจาย.

ก. ไม่ฟัง, ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง เช่น ดอกขายหูขายตา ดอกบนำพารู้ ขจรข่าวถึงท้าวผู้ พ่อไท้ทั้งสอง (ลอ).

ประพฤติ. (ป., ส.), ใช้เป็นบทท้ายสมาสก็มี เช่น ขจร วนจร, ที่ใช้ควบกับคำไทยก็มี เช่น จรลู่ จรลิ่ว.

น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น บ่าวขุนกางเขนเขจร (สมุทรโฆษ).

(-ปฺลิว) ก. ขจรไป เช่น ทรงนํ้ามันกันไรไปล่ปลิว (อิเหนา), เชิดขึ้นไปคล้ายเส้นขอบนอกชามปากไปล่.

ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า.

ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า.