แลง ๑

น. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน เมื่อขุดขึ้นมาแล้วถูกอากาศภายนอกนานพอสมควรก็จะแข็ง มีสีแดงอย่างอิฐเผา และปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า หินแลง หรือ ศิลาแลง.

ก. ดัดแปลง, จำแลง, เช่น ก็ดำแลงเพศเป็นดาบส (ม. คำหลวง ชูชก).