แมง

น. ชื่อสัตว์นํ้าไม่มีกระดูกสันหลังหลายชนิดในไฟลัม Cnidaria ลำตัวคล้ายร่ม ลักษณะเป็นวุ้น ปากอยู่ด้านล่าง มีอวัยวะคล้ายหนวดรอบปาก เช่น แมงกะพรุนจาน หรือแมงกะพรุนหนัง ซึ่งกินได้ ส่วนแมงกะพรุนถ้วย แมงกะพรุนไฟ และแมงกะพรุนลาย มีพิษ, กะพรุน ก็เรียก.

น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยทองแดงร้อยละ ๘๓ แมงกานีสร้อยละ ๑๓ นิกเกิลร้อยละ ๔ ใช้ประโยชน์นำไปทำอุปกรณ์ไฟฟ้า.

น. ธาตุลำดับที่ ๒๕ สัญลักษณ์ Mn เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงิน แข็งแต่เปราะ หลอมละลายที่ ๑๒๔๕ °ซ. ใช้ประโยชน์นำไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ.

น. ผีเสื้อกลางคืน. (ดู ผีเสื้อ ๑).

ดู แมงคาเรือง.

น. ชื่อตะขาบหลายชนิดที่สามารถผลิตสารเรืองแสงลักษณะเป็นเมือกเหนียว ๆ ออกมาจากรูเล็ก ๆ จำนวนมากอยู่ทางด้านล่างของลำตัวในแต่ละปล้องเมื่อถูกรบกวนหรือมีสิ่งเร้า ส่วนใหญ่อยู่ในสกุล Geophilus วงศ์ Geophilidae เช่น ชนิด G. electricus (Linn.) ขนาดเล็กเท่าก้านไม้ขีด ยาว ๓.๕-๔.๕ เซนติเมตร มีจำนวนปล้อง ๓๐-๖๖ ปล้องหรือมากกว่า ขายาวกว่าความยาวของปล้องมาก อาศัยอยู่ตามที่รกรุงรัง กองขยะมูลฝอย ฯลฯ กินสัตว์อื่น, แมงคา ก็เรียก.

น. ชื่อสัตว์ทะเลในวงศ์ Xiphosuridae รูปร่างคล้ายจานควํ่า หางยาวเป็นแท่ง ในน่านนํ้าไทยพบ ๒ ชนิด คือ แมงดาจานหรือแมงดาทะเลหางเหลี่ยม [ Tachypleus gigas (Müller) ] บนสันหางเป็นหนามคล้ายฟันเลื่อย หน้าตัดของหางมีรูปคล้ายสามเหลี่ยม และ แมงดาทะเลหางกลม แมงดาถ้วย เหรา หรือ แมงดาไฟ [ Carcinoscorpius rotundicauda (Latreille) ] ขนาดเล็กกว่าแมงดาจาน สันหางเรียบ หน้าตัดของหางค่อนข้างกลม ในบางฤดูกาล ไข่และอวัยวะภายในอาจเป็นพิษได้, แมงดาทะเล ก็เรียก

ชื่อตะเกียงอย่างโบราณ รูปคล้ายแมงดาทะเล ใช้แขวนจุดตามโรงหนังโรงโขน