ระลุง

(จะระ-) น. เสาตะลุง, โบราณเขียนเป็น จรลุง หรือ จลุง ก็มี เช่น แท่นที่สถิตย์ จรลุงโสภิต พื้นฉลักฉลุทอง (ดุษฎีสังเวย), จลุงอาศน์เบญพาศเกลี้ยงเกลา พเนกพนักน่าเนา จะนอนก็ศุขสบไถง (ดุษฎีสังเวย).

ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.

น. เสาตะลุง, ในบทกลอนใช้ จระลุง ก็มี.

ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.

ก. ใจห่วงถึง, เป็นทุกข์ถึง, ระลวง ก็ใช้.

น. เสาตะลุง, ในบทกลอนใช้ จระลุง ก็มี.